Μουσικές αλήθειες: Ξεφεύγοντας απ'τις ταμπέλες

Τις περασμένες δεκαετίες έκαναν την εμφάνισή τους αρκετά είδη που πλέον είναι στην λίστα όλου του κόσμου. Rock, Hip Hop, Electro, Metal είναι κάποια απ' αυτά.
Σήμερα λατρεύονται όμως κάποτε ήταν κι αυτά άγνωστα. Τόσο άγνωστα που οι Iron Maiden φάγανε την κοροϊδεία της ζωής τους όταν είπαν στην δισκογραφική τους πως παίζουν Metal. Με κόπους γίνανε όλα αυτά τα είδη μέρος της ζωής μας. Καλλιτέχνες ξεπετάγονται συνεχώς από παντού εκπροσωπώντας κάποιο μουσικό ιδίωμα. Τι γίνεται όμως όταν κάποιοι ξεφεύγουν από τις απλές ταμπέλες και ανακατεύουν στοιχεία μεταξύ τους σε σημείο που δεν μπορείς να προσδιορίσεις το είδος τους με μια λέξη; Ότι γινόταν παλιά με τα Ημισκούμπρια, που τους παρουσίαζαν σαν "ένα κράμα από soul/funk/rock/jazz" (γιατί δεν ήξεραν τι εστί hip hop) γίνεται τώρα με τραγουδιστές και μπάντες που χώνουν "απ'όλα" στα 'αλμπουμς τους. Θα παρουσιάσω κάποιους που "τα κάνουν σαλάτα" στη μουσική τους και θα ήθελα να μου προτείνετε να ακούσω κι άλλους που δε προσδιορίζονται εύκολα τα τραγούδια τους.

Θα ξεκινήσω με έναν συνθέτη, αρχικό μέλος γνωστής μπάντας και τα τελευταία χρόνια σόλο καλλιτέχνη, τον Ben Moody.
 ...

Ο Moody ήταν κιθαρίστας των Evanescence μέχρι το 2003 και αποχώρησε λόγω διαφωνιών με την τραγουδίστρια Amy Lee. Ακούγοντας τους δίσκους του, προσπαθούσα να καταλάβω που ανήκει η μουσική του. Δεν ήταν απόλυτα Rock, δεν ήταν απόλυτα Metal, ήταν υπερβολικά εναλλακτικό για να το κατατάξω στο Alternative Rock και δεν είχε σχέση με το Pop Goth Rock των Ev. Κιθάρες, κρουστά, έγχορδα, πιάνο και η μελαγχολική χροία του Moody φτιάχνουν ένα ωραίο μουσικό σύνολο το οποίο ο καθένας μπόρει να το κατατάξει όπου θέλει από τα προαναφερέντα και να είναι σωστός, αφού δεν ανήκει μόνο σε ένα.


Επόμενοι στην λίστα οι Skindred.  
Δισκογραφικά ενεργοί από το 2002 συνδιάζουν reggae, punk, nu metal, alternative και ηλεκτρονικά στοιχεία προσφέροντας πολύ ξεσηκωτική μουσική στα αυτιά μας και πολύ κοπάνημα σε κάθε live εμφάνισή τους. Ακούγοντας τα τραγούδια τους μπορείς να βρείς κάτι διαφορετικό στο καθένα και ο μόνος τρόπος να φτάσεις στο συμπέρασμα για το τι παίζουν είναι να ακούσεις αρκετά τραγούδια ή ένα full album. Βέβαια ακόμα και τότε οι επιλογές σου θα είναι πολλές γιατί μια λέξη είναι δύσκολο να τα περιλάβει όλα.


Επόμενος, ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης, Everlast.  
Ενεργός απο το 1989 μέχρι το 1996 ως rapper και ύστερα ως τραγουδιστής και συνθέτης ο Everlast παίζει ένα κράμα απο Blues, Country, Acoustic Rock και Hip Hop. Ακούγοντας κάποιο άλμπουμ του τα συναισθήματα όπως και η διάθεση αλλάζουν συνέχεια με κάθε επόμενο τραγούδι. Εκεί που ακούς μια ερωτική μπαλάντα ξαφνικά σου πετάγεται ένα ξεσηκωτικό Hip Hop και αρχίζεις να χοροπηδάς. Συμπέρασμα. Μουσική για κάθε γούστο και κάθε διάθεση, χώρις κανέναν απολύτως περιορισμό.


Next, από την χώρα των χιλίων λημνών, Φιλανδία, οι Amorphis. 
Μπάντα για φανς του σκληρού ήχου. Ξεκίνησαν το 1990 σαν melodic death metal μπάντα. Όμως με αλλαγές στο line up πήγαιναν όλο και περισσότερο στο Progressive Metal. Μετά την τελευταία αλλαγή φωνής το 2005, η μπάντα βρήκε τον προσωπικό της ήχο. Death, progressive, gothic, folk, doom, μοντερνοι ήχοι και εναλλασόμενα καθαρά/brutal φωνητικά αποτελούν τα άλμπουμ τους δίνοντας στον κάθε ακροατή μια μεγάλη ποικιλία ακουσμάτων σε έναν μόνο δίσκο (φανταστείτε τι υπάρχει στους 4 που έχουν βγάλει από το 2005)


Και φτάνουμε στο τέλος με τους Volbeat. 

  

Ενεργόι δισκογραφικά απο το 2005, οι Volbeat παίζουν με την ιστορία. Με επιρροές όπως Elvis Presley, Johnny Cash, Hank Williams, Social Distortion, Metallica, AC/DC, Misfits το στυλ των Volbeat επι σκηνής αλλά και στο στουντιο μεταφέρει το κοινό στο 1950 με περισσότερο ηλεκτρισμό στον ήχο. Συνθέσεις που περιλαμβάνουν heavy & groove metal, rock n roll, punk και country σε συνδιασμό με τα Elvis style φωνητικά του τραγουδιστή, δίνουν στον κόσμο την παλιά μαγεία. Ο ήχος τους χαρακτηρίζεται ως Elvis Metal και Heavy Rock n Roll. Προσωπικά θα έλεγα οτι είναι απλά Rock n Roll του 21ου αιώνα.



Μετρημένα στα δάχτυλα είναι τα παραδείγματα που δίνω, φυσικά και υπάρχουν πολλές ακόμα μπάντες που δεν προσδιορίζονται με μιά λέξη. Ακουγοντας τες το μόνο που μπορούμε να συμπεράνουμε είναι πως η μουσική δεν έχει όρια. Άμα είσαι δημιουργικός και σωστός ακροατής μπορείς να αφήσεις τις ταμπέλες στην άκρη και να γράψεις/παίξεις/ακούσεις την πιο σημαντική κατηγορία της μουσικής. Την ΚΑΛΗ.



Ardino Αρης Selimaj - Register of Guitar Tutors/London College of Music