Μουσικές Αλήθειες: Συναυλίες VS Clubs

Αυτό το άρθρο είναι καθαρά υποκειμενικό.

Ε ναι λοιπόν αυτό που άκουσα χτες το βράδυ με έριξε απ'τα σύννεφα. Εντάξει εννοείται πως δεν θα πηγαίνει όλος ο κόσμος σε συναυλίες αλλά υπάρχουν άτομα που προτιμάνε clubs και δεν τους αρέσουν οι συναυλίες??? What the fuck??? Ουτε καν και τα δύο. Τέλος πάντων μετά από μια live συναυλία που είδα στο youtube (τι να κάνουμε δεν έχει έρθει ακόμα αυτή η μπάντα στην Ελλάδα για να τους δω) κατάφερα να ηρεμήσω και σκέφτηκα τα υπέρ και τα κατά....αλλά όπως είπα το άρθρο είναι καθαρά υποκειμενικό οπότε δεν θα συμφωνήσουν πολλοί μαζί μου, θα έχει πολύ κακό χαρακτήρα και πολλά κατά.

Θα αρχίσω με τα clubs:

Είσοδος - Για να εξασφαλίσεις...
την είσοδό σου στα πολυσύχναστα Clubs της Αθήνας πρέπει να σκάσεις 10 - 15 ευρώ και με το εισητήριο παίρνεις ενα δωρεάν ποτό. Για δεύτερο πρέπει να σκάσεις άλλα τόσα στο bar του μαγαζιού.

Ντύσιμο - Εννοείται πως δε μπορείς να πας σα λέτσος. Άμα η μπλούζα σου γράφει Motorhead αντί για Aslanis δεν είσαι καλοδεχούμενος. Πρέπει να είσαι ντυμένος στην τρίχα με μαλλί φτιαγμένο πένα και μιά μεγάλη χαρά αποτυπωμένη στο πρόσωπό σου.

Κόσμος - Όσο μεγάλοι κι αν είναι οι χώροι των clubs, πάντα γεμίζουν με κόσμο. Αποτέλεσμα; Να θες να κατουρήσεις και να κάνεις 10 λεπτά μέχρι να φτάσεις στην τουαλέτα. Να προσπαθείς να χορέψεις και να μην κάνεις μισό βήμα. Να θες να κάτσεις αλλά να μην βρίσκεις και να αναγκάζεσαι να μείνεις στο ίδιο σημείο για όσες ώρες θα'σαι εκεί μέσα.

Ένταση - Πολύ δυνατή μουσική. Πονοκέφαλος, πονόλαιμος, βουλομένα αυτιά και ελάχιστη επικοινωνία με την παρέα σου.

Συν το γεγονός οτι δε πρέπει να είσαι ο ξενέρωτος που κάθεται και πίνει το ποτό του ήσυχα. Κι αν δε πάρεις αλκοολούχο αλλά αναψυκτικό έκει είσαι επίσημα ο φλώρος που δε πίνει, δε ξέρει να διασκεδάζει, βαριέται που ζεί κι όλες αυτές οι πίππες που λέγονται. Σκεπτόμενος όλα αυτά θυμήθηκα τους λόγους που πάνε όσοι πάνε στα clubs. Λόγια γνωστών και φίλων, αγοριών/κοριτσιών με έκαναν να συμπεράνω πως τα αγόρια STANDART πάνε να γνωρίσουνε καμιά γκόμενα. Όσοι κλαμπόβιοι υπάρχουν στην Αθήνα είναι Undercover καμάκια την ίδια στιγμή. Τα κορίτσια πάνε για να "χορέψουν" και να πιούν τσάμπα αφού θα τις κεράσει η παρέα απέναντι, η παρέα πίσω τους, ο DJ, ο μαγαζάτορας, ο πορτιέρης, ο barman κι οτι αρσενικό υπαρχει. Οπότε έχουμε και λέμε. Στριμοξίδι, μεγάλο κόστος, σίγουρος πονοκέφαλος, κινητικότητα μηδέν, δυνατή playback μουσική την οποία θα άκουγες άνετα στο σαλόνι σου, με μπουκάλι ποτού κι όχι ποτήρι.

Ας περάσουμε τωρα στην αγαπημένη μου ασχολία, ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ!!!

Είσοδος - Για ελληνικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες το εισητίριο συνήθως κοστίζει 10 με 15 ευρώ. Εκτός αμα παρακολουθήσεις εφηβικές ή οχι-τόσο-γνωστές μπάντες που εκεί ειναι MAXIMUM 10 ευρώ και πάει ανάλογα το μαγαζί. Για ξένα συγκροτήματα πάει συνήθως 25 και πάνω, εκτός αν είναι σε μεγάλο στάδιο. Εκεί ενα πενηντάρι θα το δώσεις σίγουρα.

Ντύσιμο - Πας όπως γουστάρεις. Με φαρδυά, με δερμάτινα, ημίγυμνος, με τις πιτζάμες σου, σαν τον Άγιο Βασίλη και κανείς δε σου λέει τίποτα. Έχεις εισητήριο; Καλη διασκέδαση!

Κόσμος - Δεν είναι ποτέ σίγουρο αν θα είναι πολύς. Αν θες να κινείσαι ελεύθερα μέσα στον χώρο απλά δε πας στις πρώτες σείρες οπού μαζεύονται όλοι. Αν θές να αποφύγεις το κοπάνημα, απλά πας πιό πίσω.

Ένταση - Εννοείται πως θα είναι δυνατή για να γίνει ο χαμός. Να γίνει κανονικός χαμός όμως. Κι όχι να κάθεσαι και να προσποιείσαι οτι περνάς καλά. Και γιατί είναι μεγάλος χώρος (όπως τα clubs) και πρέπει η μουσική να ακούγεται παντού.

Συν το γεγονός οτι μπορείς να κάνεις οτι γουστάρεις. Μπορείς να παθιαστείς, να κοπανηθείς σαν να μην υπάρχει αύριο, να ξελαρρυγιαστείς απο τις φωνές και να χοροπηδήξεις. Ή μπορείς να κάτσεις ήρεμα σε ένα σημείο και να απολαύσεις τον καλλιτέχνη. Θα σε πει κανείς ξενέρωτο; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! Θα σου πει οτι δε ξέρεις να διασκεδάζεις; Από την στιγμή που έδωσες λεφτά για την συναυλία, σημαίνει οτι επέλεξες την διασκέδασή σου. Δε πήγες απλά στο μαγαζί με την παρέα και έκανες οτι έπρεπε για να μην φανείς βαρετός. Και κάπου εδώ σκεφτόμεθα. Γιατί πάει ο κόσμος στις συναυλίες; Για να δει έναν καλλιτέχνη να παίζει ζωντανά. Καλά τα άλμπουμς (τα ξέρετε κλαμπάκηδες?) αλλά σαν το live δεν έχει τίποτα. Να τα δώσει όλα για όλα οσο βλέπει το performing. Οπότε έχουμε και λέμε. Μεγάλο κόστος, δυνατή LIVE μουσική για την οποία θα έδινες χωρίς δεύτερη σκέψη τα λεφτά σου και δεν μπορείς να την ακούσεις στο σαλόνι σου.

Που αξίζει λοιπόν να δώσεις τα λεφτά σου;  Προσωπικά προτιμώ να δώσω 30 ευρώ, να δω το αγαπημένο μου συγκρότημα να παίζει live, παρά να στιμωχτώ με ένα μάτσο trendys για να δείξω πόσο cool άτομο είμαι.

Αυτά είχα να πω για το πως βλέπω εγώ τα πράγματα. Για τυχόν λάθη σχολιάστε ελεύθερα. Κάθε άποψη και διόρθωση στα δεδομένα μου καλοδεχούμενη.

Ardino Άρης Selimaj - Register of Guitar Tutors/London College of Music