"Η ελευθερία λόγου στην Ελλάδα"...BBB...ERROR

 
 Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε μια παγκόσμια έρευνα, από διεθνή οργανισμό (reporters without borders), προκειμένου να αξιολογήσει την ελευθερία λόγου αλλά και το επίπεδο της δημοσιογραφίας σε όλο τον πλανήτη (η έρευνα ονομάζεται press freedom index 2011-2012). Η Ελλάδα κατάφερε βέβαια να χάσει μέσα σε μια χρονιά συνολικά 36 θέσεις (από το νούμερο 35 που ήμασταν πέρυσι γίναμε το 71) και πλέον μας ξεπερνούν χώρες όπως...
το Μπουτάν, η Μοζαμβίκη, η Βοσνία ή η Σιέρα Λεόνε(!!). Γιατί άραγε έγινε αυτό κυρία Τρέμη, κυρία Στάη, κλπ. Αφού λέτε πάντα την αλήθεια. Αφού δεν έχετε πρόθεση να μας παραπληροφορήσετε. Πρέπει να ντρέπονται αυτοί οι κακοί που τα λένε αυτά!!
     Πρώτα απ'όλα κρίνω σκόπιμο να γίνει μια αναφορά στους κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, έτσι όπως ψηφίστηκε το 1998 από την ΕΣΗΕΑ:
   1) Δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να πληροφορεί και να πληροφορείται ελεύθερα είναι αναφαίρετο. Η πληροφόρηση είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας.
   2) Η δημοσιογραφία ως επάγγελμα, αλλά και κοινωνικό λειτούργημα, συνεπάγεται καθήκοντα και υποχρεώσεις, όπως σεβασμός στην προσωπική και ιδιωτική ζωή.
   3) Η ισηγορία και η πολυφωνία, οξυγόνο της δημοκρατίας, αναιρούνται σε συνθήκες μονοπωλιακού ελέγχου των ΜΜΕ και υπονομεύονται με τη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας τους σε γιγάντιες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν την κοινή γνώμη σαν καταναλωτή και προσπαθούν να χειραγωγήσουν το φρόνημα,τις συνήθειες και την εν γένει συμπεριφορά.
   4) Η υπερπροσφορά εργασίας στο χώρο της δημοσιογραφίας επιτείνει τις προϋποθέσεις για την εκδήλωση φαινομένων εκμετάλλευσής, όπως είναι η άμισθη ή η συμβολική εργασία, η καταστρατήγηση συμβατικών υποχρεώσεων.
   5) Η διαφάνεια στις οικονομικές σχέσεις αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο της αξιοπιστίας, του κύρους και της επαγγελματικής αξιοπρέπειας του δημοσιογράφου.
   6) Η συναδελφική αλληλεγγύη και ο αλληλοσεβασμός συμβάλουν θετικά στην κοινωνική εικόνα του δημοσιογράφου.
   7) Ο γιγαντισμός των ΜΜΕ  και η παγκοσμιοποιήση της επικοινωνίας αύξησαν σημαντικά τον παιδευτικό και πολιτισμικό ρόλο του ηλεκτρονικού και γραπτού τύπου. Επομένως, ο δημοσιογράφος επιβάλλεται να συμβάλει στην αναβάθμιση του δημοσιογραφικού λόγου, αποφεύγοντας λάθη στην χρήση της γλώσσας.
   8) Η παραβίαση των διατάξεων αυτού κώδικα, εκτός από τις περιπτώσεις που τιμωρούνται αυτοτελώς από το δίκαιο συνιστάται πειθαρχικά παραπτώματα που επισύρουν σχετικές κυρώσεις.
Τηρούνται λοιπόν τα παραπάνω καταγράφονται από τους Έλληνες δημοσιογράφους;
     Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μη δημοσίευση και αναφορά στα λόγια του George Soros σχετικά με την Ελλάδα και τις δραχμές. Ο κύριος Soros αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους οικονομολόγους της νέας εποχής αλλά και έναν από τους μεγαλύτερους κερδοσκόπους, συνεπώς η αποψή του έχει βαρύτητα. Αυτός ο κύριος λοιπόν υποστήριξε ότι πολλοί ιδιοκτήτες εφημερίδων και μεγάλοι επιχειρηματίες έχουν τεράστιο συμφέρον να διακανονίσουν τις οφειλές τους σε εφορία και τράπεζες με δραχμές και όχι ευρώ. Και αυτό γιατί έχουν βγάλει μεγάλες ποσότητες χρημάτων από τις ελληνικές τράπεζες και τις έχουν μεταφέρει σε τράπεζες του εξωτερικού (πχ Ελβετία). Για παράδειγμα, αν κάποιος κατέχει 100 ευρώ σε τράπεζα του εξωτερικού και γίνει πτώχευση και επιστρέψουμε στην δραχμή την άλλη μέρα θα κατέχει περίπου 160000 δραχμές (με αναλογία 1600:1) όταν ο βασικός μισθός το μήνα θα είναι περίπου 20000 δραχμές.
     Η ανακοίνωση αυτή δεν δημοσιεύτηκε σε καμία εφημερίδα και δεν αναγνώστηκε σε κανένα κανάλι σε όλη την Ελλάδα.
     Και επανέρχομαι στο αρχικό μου ερώτημα. Γιατί υποβαθμιστήκαμε στην μέτρηση για την ελευθερία λόγου άραγε;

Δημήτρης Αμπατζίδης, Στατιστική και Ασφαλιστική Επιστήμη, Πανεπιστήμιο Πειραιώς