Ήρθα στην πρωτεύουσα για να σπουδάσω, για να αναζητήσω κι εγώ ένα καλύτερο μέλλον όπως όλοι στην ηλικία των 18. Ξεκίνησα με όνειρα και διάθεση για να γίνω κάτι σπουδαίο στη ζωή μου και να μπορέσω να πραγματοποιήσω ό,τι ονειρεύτηκα… Κι όμως… τίποτα απολύτως δε μοιάζει με αυτό που ονειρεύτηκα! Όλα είναι αλλίως, από το πιο μικρό μέχρι το πιο σπουδαίο.
Κάνοντας μια μικρη βόλτα στους δρόμους της Αθήνας βλέπεις πως η δυστυχία μάς έχει χτυπήσει την πόρτα εδώ και καιρό. Παντού άνθρωποι να σε παρακαλούν να τους δώσεις χρήματα, όχι πολλά έστω και 50 λεπτά για εκείνους είναι αρκετά. Συνεχίζοντας τον δρόμο σου βλέπεις κι άλλες εικόνες δυστυχίας… αδέσποτα να πεθαίνουν στον δρόμο επειδή κανείς δεν τα φρόντισε, ανθρώπους άρρωστους, ναρκωμανείς, άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια κι όμως κανείς δεν τους βοηθάει απλά τους προσπερνάνε γιατί πλέον...έχουν συνηθίσει σε τέτοιες εικόνες και τίποτα δεν τους συγκινεί.Έρχεται η ώρα να γυρίσεις πίσω στο σπίτι σου σκεπτόμενος : «Τι μέλλον έχω σε έναν τέτοιο κόσμο;» Και τότε ξαφνικά ξανα-σκέφτεσαι όλα σου τους στόχους και τα όνειρα και συνειδητοποιείς πως ίσως και ποτέ να μην γίνουν πραγματικότητα (τουλάχιστον στην Ελλάδα) και απογοητευμένος παίρνεις τους γονείς σου τηλέφωνο λέγοντάς τους πως θα φύγεις… θα πας στο εξωτερικό να συνεχίσεις ό,τι προσπάθησες να χτίσεις εδώ! Κι όταν σε ρωτάνε γιατί απαντας πως Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΕΤΣΙ. Δεν νιώθεις Έλληνας… Έλληνας με την έννοια του Ελληνάρα. Εκείνου που ενδιαφέρεται μόνο για τα λεφτά που χαλάει στα μπουζούκια κι όχι για όλους εκείνους που είδες πριν στον δρόμο να πεινάνε. Δεν νιώθεις πως είσαι εκείνος ο Έλληνας που κοροιδεύει το ίδιο του το κράτος για να κλέβει λεφτα, εκείνος ο Έλληνας που ξέρει μόνο την Πάολα και τον ομορφάντρα. Δεν μου αρέσει ο Έλληνας που ψηφίζει μόνο για να μπει το παιδί του στο δημόσιο, εκείνος που δεν γνωρίζει τίποτα για την ιστορία της χώρας του (αλλά ξέρει μόνο ότι η Ακρόπολη είναι κάπου στην Αθήνα). ΟΧΙ δεν μου αρέσει αυτός ο Έλληνας. Ο Ελληνάρας, που δεν γνωρίζει τίποτα από πολιτισμό και ποιότητα αν και ζει στην χώρα με τον μεγαλύτερο πολιτισμό του κόσμου. Και κάτι τελευταίο, μπορεί συνεχώς να βρίζουμε τους ξένους και να τους κατηγορούμε για τα χάλια μας(που μόνο εμείς ευθυνόμαστε) αλλά τουλάχιστον εκείνοι οι «ξένοι» ξέρουν να αγαπούν και να προστατεύουν τον τόπο τους, να τον αναπτύσσουν και να εξελίσσονται σε χώρες με σπουδαίο υπόβαθρο ενώ η Ελλάδα του Ελληνάρα πτωχεύει από κάθε άποψη…..
Μαρία,φοιτήτρια
Είναι αλήθεια ότι η λέξη Έλληνας έχει χάσει πια τη σημασία της. Αλλά δεν θα πάψω ποτέ να είμαι περήφανη που γεννήθηκα σε αυτόν τον τόπο, που γνωρίζω την ιστορία του και τον πολιτισμό του. Μα πάνω απ' όλα είμαι περήφανη που είμαι Άνθρωπος. Γιατί αν υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο ο Έλληνας μετατράπηκε σε ελληνάρα, αυτός είναι μόνο ότι έπαψε να είναι Άνθρωπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Ξαναθυμίζει αυτά που πολύ εύκολα ξεχνάμε.