Στήλη:9 ώρες μπροστά : Μετανάστευση για ελπίδα… η αλλοίωση ενός λαού!

     

Ή

ταν τότε κάπου στο 1829 όταν πάτησαν σε αυτά τα εδάφη άνθρωποι αλλιώτικοι, παράξενοι, και πάνω από όλα ξένοι. Ήταν η εποχή που οι πρώτοι έλληνες, ως κατάδικοι, σταλθήκαν 15.000 Χλμ μακριά απ`την πατρίδα καθώς είτε ως εγκληματίες αλλά και είτε ως μετανάστες θεωρούνταν το παραπέτασμα και η αχίλλειος πτέρνα μιας μικρής τότε κοινωνίας. Πάνω από έναν αιώνα μετά την δεκαετία του 60΄ ξεκίνα το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα τον ελλήνων προς χώρες του εξωτερικού. Για άλλη μια φορά οι αναταραγμένη πολιτικά και κοινωνικά Ελλάδα «διώχνει» των λαό της προς άλλες χώρες. Με φορτωμένα όλα τα όνειρα τους σε μικροσκοπικές βαλίτσες στοιβαγμένοι σαν αντικείμενα χωρίς βούληση σε καράβια και με ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην Αυστραλία.

Όπως της περισσότερες φορές ένας ξένος...
δύσκολα γίνετε αμέσως αποδεκτός. Όλες οι ιστορίες των παλιών που μπορείς να αποσπάσεις προσηλώνονται στο πόσο δύσκολη εποχή ήταν για τους πρώτους έλληνες της διασποράς στην Αυστραλία η αφομοίωση τους από την κοινωνία.  Από άποψη κουλτούρας, συνηθειών, κοινωνίας και απόψεων οι έλληνες σαν «μύγες μες το γάλα » με αίμα και ιδρώτα προσπάθησαν και κατάφεραν να γίνουν σεβαστοί σε μια χώρα εντελώς διαφορετική από την δική τους.

  ΣΗΜΕΡΑ  έτος 2012, πάνω από 40΄ χρόνια μετά από αυτό το γεγονός τα αποτελέσματα είναι εμφανή.

  Οι έλληνες πλήρως αφομοιωμένοι από το σύστημα της χώρας έχουν αρχίσει να ξεχνούν την ταυτότητα τους την κουλτούρα και την γλώσσα τους. Ο απόδημος λαός της Ελλάδας μετατρέπετε από Ελληνικός σε ‘’Ελληνικός’’. Τα μονά στοιχειά πλέον ελληνισμού της πρώτης γενιάς είναι μόνο στα χαρτιά, ο τόπος γέννησης.

  Η δεύτερη γενιά ως πλέον απλά απόγονοι Ελλήνων γονέων γνωρίζουν την Ελλάδα μόνο ως μια χώρα που θα πέρναγε κάποιος όμορφες διακοπές. Όχι άδικα όμως αφού μέχρι και σήμερα το σύστημα της είναι ασταθές και το μόνο που παρέχει είναι αβέβαιο μέλλον. Παρόλα αυτά μια χώρα με ιστορία που θα την ζήλευαν πολλές άλλες, μια χώρα που δημιούργησε το φιλότιμο και την ‘μαγκιά’ δεν έχει αφήσει κανένα απομεινάρι σε καμία γωνία του χαρακτήρα τον νεώτερον γενιών των Ελλήνων μεταναστών.

  Η ερώτηση είναι ποιος ευθύνεται για αυτό, η χώρα, οι έλληνες  η ίδια η γενιά; 

  Με βεβαιότητα απαντώ ότι η νεότερη γενιά δεν ευθύνεται σε καμία περίπτωση. Διότι μεγαλωμένη και γεννημένη σε άλλη χώρα με την μόνη επαφή που έχει με την πατρίδα των γωνιών της να είναι οι ιστορίες των παππούδων , προφανώς τόσα χρόνια μετά θα χάσει τον Ελληνικό χαρακτήρα της.

 ‘Έτσι οι ευθύνες βαραίνουν αρχικά στην χώρα η ακόμα πιο σωστά το ασταθές σύστημα της και τα λάθη του παρελθόντος που την φέρνουν συνεχώς αντιμέτωπη με δυσμενής κατάστασης. Με ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι με τον εγωισμό κριμένο και την ανθρωπιά καταπατημένη να αναγκάζονται να καταφεύγουν στην ξενιτιά.

  Αλλά και οι πρώτες γενιές φέρουν ευθύνη για την αλλοίωση της Ελληνικής ταυτότητας τον μελλοντικών γενιών, διότι δίχως προσπάθεια και εθνική περηφάνια διδάσκουν στα παιδιά τους ότι η Ελλάδα ήταν μια χώρα που τους έδιωξε. Χωρίς δισταγμό μιλούν στα παιδιά τους στα αγγλικά ξεχνώντας την ουσία της μητρικής γλώσσας και της ιστορίας της. Αδιαφορώντας για τον τρόπο ζωής αυτου του λάου που θα επιθυμούσε κάθε άλλος. Ως αποτέλεσμα χαρακτηριζόμενη σε μπαμπούλα από την καταπονημένη γενιά η Ελλάδα είναι ανεπιθύμητη στις νεανικές αντιλήψεις από όλες της απόψεις.

Μπορεί η Ελλάδα να έδωσε κάποτε τα φώτα στον κόσμο και να έσβησε τα δικά της όπως λένε. Αλλά όλοι νιώθουν το ίδιο όταν ακόμα και τώρα η αναφορά αγγλικής λέξεις με ελληνική προέλευση, από την σημερινή γενιά, συνοδεύετε με χαμόγελο. Και αυτό σε βάζει να αναρωτιεσε: όπως αυτή η λέξη είναι μετανάστης σε άλλη γλώσσα, διατηρώντας την καταγωγή της, έτσι ακόμα και σε αυτή την γενιά ίσως έχει μείνει ένα στοιχείο ελληνικής ταυτότητας.

           

              Στέφανος Μπεκιάρης

         Σύδνεϋ, 10 Φεβρουαρίου 2012