Ευρωκομμουνισμός στην Ελλάδα του 21ου αιώνα;

Τον όρο τον άκουσα προσφάτως από δυο διδάκτορες του τμήματός μου. Μάλιστα οι συγκεκριμένοι αυτοί δυο διδάκτορες είναι και αυτοί που χαίρουν της εκτιμήσεως και του σεβασμού μου. Τι είναι όμως ο <<ευρωκομμουνισμός>> και γιατί τον αναφέρω;
Ήταν το κίνημα εκείνο που κατασκευάστηκε, χρηματοδοτήθηκε, προωθήθηκε από...
τους Αγγλοσάξονες τη στιγμή που το αστέρι της Σοβιέτ έλαμπε όσο ποτέ άλλοτε και κλόνιζε τα επεκτατικά τους σχέδια. Ο ευρωκομμουνισμός χρησιμοποιήθηκε ως ανάχωμα στον σοβιετικό κομμουνισμό ο οποίος αν λάμβανε την εξουσία από τον λαό αυτομάτως θα έδενε την εκάστοτε χώρα στο άρμα της Μόσχας, κι αυτό βέβαια για τους Αγγλοσάξονες δεν ήταν επιθυμητό. Έτσι σε καιρούς περίεργους μια δήθεν αριστερά προωθείτε απ’ όλους κι απ’ όλα, οι φορείς αλλάζουν, τα δεκανίκια εναλλάσσονται.

Κάτι τέτοιο συνέβη στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση. Η κοινή γνώμη είχε αγανακτήσει από την απολυταρχική Χούντα. Ο λαός για πρώτη φορά σύσσωμος ήταν έτοιμος να ψηφίσει ό,τι πιο αριστερό υπήρχε. Το ΚΚΕ θα ήταν ο αναμενόμενος νικητής. Μα ήρθε εκείνος, ο σπουδαγμένος στην Αμερική και εννοείται σοσιαλιστής(το πόσο φάνηκε στην πορεία) Ανδρέας Παπανδρέου. Η επίθεση που δέχθηκε τότε από τον κ. Καραμανλή ήταν πρωτάκουστη. <<Είστε ο αριστερός των αριστερών>> ήταν η κατηγορία του τότε ισχυρού πολιτικού άνδρα της χώρας έναντι του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος ή Κόμματος. Πολύ έξυπνη τοποθέτηση και κατεύθυνση της κοινής γνώμης, η οποία ήθελε τον όσο το δυνατόν αριστερότερο ηγέτη. Κι έτσι το φιλοσοβιετικό ΚΚΕ δεν πήρε τα ινία της διακυβερνήσεως. Και τα ζιβάγκο που συνήθιζαν να φοράνε οι <<σοσιαλιστές>> του ΠΑΣΟΚ έφυγαν και τη θέση τους πήραν τα κοστούμια, τα μούσια ξυριστήκαν και ο Σοσιαλισμός προφανώς έμεινε μονάχα δια το τυπικόν και την παραπλάνηση στο όνομα του φορέα.

Γιατί τα λέω αυτά; Διανύουμε περίοδο εκλογών. Και τι εκλογών! Είναι καιρός το δίπολο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ να αλλάξει. Είναι καιρός η <<ροζ>> αριστερά του κ. Τσίπρα να κάνει τη δουλεία της, ως ανάχωμα κι αυτή απέναντι σε μιαν άλλη, ξεροκέφαλη, ξεπερασμένη αριστερά αλλά καθαρά αντι-αμερικανική αριστερά. Είναι όμως έτσι; Έχει η αριστερά του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ σχέση με τον αγγλοσαξονικό γέννημα του ευρωκομμουνισμό; Η αλήθεια είναι πως ναι, μα υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις από τις οποίες μπορεί κανείς να ατενίσει την άνοδο αυτής της κατευθυνόμενης αριστεράς με μια κάποια αισιοδοξία, οπωσδήποτε με πολύ επιφύλαξη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι καπιταλιστές, ιμπεριαλιστές αγγλοσάξονες κατασκευάζουν-χρηματοδοτούν-προωθούν κόμματα, οργανώσεις, φορείς για να τους χρησιμοποιήσουν ως ανάχωμα έναντι του μαρξισμού και μιας αδέσμευτης αριστεράς. Για παράδειγμα αναφέρω πως οι τρομοκρατικές οργανώσεις της Χαμάς και της Χεσμπολά και γενικά κάθε είδος Ισλαμικής τρομοκρατίας γεννήθηκε με τις ευλογίες των αγγλοσαξόνων. Το αστείο είναι πως το όλο πείραμα με την τρομοκρατία αυτή τους γύρισε μπούμερανγκ και τώρα…..τρέχουν και δεν φτάνουν. Γιατί να συμβεί το ίδιο-έστω και αργά- με μια προωθημένη απ’ αυτούς, νόθα αριστερά;

Από την άλλη, καθαρά σε προσωπικό επίπεδο πλέον είμαι υπέρ στο να δώσουμε, ειδικά εμείς οι νέοι μια ψήφο εμπιστοσύνης σε ένα νέο πρόσωπο που μιλά μέσα από ένα ανατρεπτικό πρίσμα. Με τον προϋπόθεση βέβαια πως εμείς οι ίδιο θα έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να διακρίνουμε εάν ο νέος αυτός αριστερός πόλος είναι όντως αριστερός κι αν αποδεχτεί πως δεν είναι οφείλουμε να φανούμε ώριμη, να αποδεχτούμε το ότι ρίξαμε λάθος ψήφο, να καταδικάσουμε τον φορέα αυτό και στην πράξη να αλλάξουμε την ψήφο μας με προσοχή και σύνεση.

Το σύστημα είναι αδύνατο να πολεμηθεί(;) Δημιουργεί συνεχώς ψεύτικους εχθρούς που ουσιαστικά είναι σύμμαχοι. Μήπως οι συλλογισμοί των καθηγητών μου, και κατ’ επέκταση και οι δικοί μου, είναι ακραίοι; Δεν ξέρω. Ο χρόνος θα δείξει. Μακάρι ο Συνασπισμός να κυβερνήσει. Μακάρι, αν αποκλίνει της πορείας του να το συνειδητοποιήσουμε και να τον καθαιρέσουμε. Μακάρι το σύστημα να μην είναι, ή να μην ήταν, τόσο νόθο και βρώμικο. Μακάρι να προδοθούμε όσοι εμπιστευτήκαμε αυτόν τον φορέα.

Χρήστος Μαρούλης.