Η κοινωνία των ''διακρίσεων''. Μέρος Πρώτο(1o) .

Η εξέλιξη των διακρίσεων και το βασικό αίτιο του <<φόβου για το διαφορετικό>>.

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που διέθεταν ακόμα και οι κοινωνίες με τη μεγαλύτερη συνοχή (κοινωνική μα ως επί το πλείστον συναισθηματική) ήταν ανέκαθεν οι κοινωνικοί διαχωρισμοί.Με αλλά λόγια,οι διακρίσεις..

Από αρχαιοτάτων χρόνων ,μας ξένιζε το διαφορετικό.Ακόμα και λαοί με περίσσεμα σοφίας και πολιτισμού,όπως οι Αρχαίοι Έλληνες,κατέληγαν σε ρήσεις του τύπου...
<<Πας μη Έλλην,Βάρβαρος.>> επειδή τα γειτονικά ξένα φύλα, είχαν μια διάλεκτο που δεν ακούγονταν και τόσο εύηχη στα αυτιά των αρχαίων Ελλήνων.Κάτι σαν ''βαρ-βαρ'' δηλαδή,εξού και ο χαρακτηρισμός.

Εύκολα καταλήγουμε σε 2 συμπεράσματα.Πρώτον,ότι υπάρχουν πολλών ειδών και διαφορετικοί τύποι ''διακρίσεων'' από τις πρώτες στιγμές της ανθρώπινης ύπαρξης.Δεύτερον υπάρχουν διαφορετικοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι προβαίνουν σε διακρίσεις παντός τύπου.Ποια είναι όμως η θεμελιώδης αιτία,που η ανθρώπινη φύση επινόησε τις διακρίσεις και το στιγματισμό μεταξύ των ανθρώπων;

Οι άνθρωποι ανέκαθεν πασχίζαμε να βρούμε διαφορές μεταξύ μας ,και μέσα από αυτή την <<υπέρμετρη>> διαφορετικότητα,να εξυψώσουμε τους εαυτούς μας,να τους κάνουμε να νιώσουν ξεχωριστούς,προσδίδοντας τους ιδιαίτερα και ξεχωριστά χαρίσματα που άλλοι δεν διέθεταν.Με αυτό τον τρόπο ανεβαίναμε πρωτίστως στα μάτια μας και έπειτα στα μάτια των υπολοίπων.

Παραδείγματος χάριν ,ας αναφερθούμε στη πρώτη μεγάλη διάκριση,αυτή του άντρα εις βάρος της γυναίκας.Η λεγόμενη σεξιστική διάκριση,βασίζονταν στα πρώιμα στάδια της,σε μια ενστικτώδη μετάφραση των σωματικών διαφορών αλλά και των διαφορών στο τομέα της δύναμης.Οι γυναίκες μη διαθέτοντας τις ικανότητες ούτε τον φύσει ευέξαπτο χαρακτήρα του άντρα για μάχη και επιβολή ,αυτόματα παραγκωνίζονταν στη ''φυσική'' τους θέση,σε μια θέση συμπληρωματική απέναντι στον κυρίαρχο άντρα.Θεωρούνταν κατώτερες από αυτόν απλά κυρίως γιατί ήταν πιο αδύναμες συγκριτικά με αυτόν.Κάπως έτσι γεννήθηκε το πρώτος είδος διακρίσεων.Μια πρώιμη μορφή ίσως,ρατσισμού,που είχε γερές βάσεις από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα σε ορισμένες περιοχές,ενίοτε,με τη ευγενική επίφαση που προσέφεραν θρησκείες και δόγματα όπως το Ισλάμ(παλαιότερα και ο Χριστιανισμός)

Στη προσπάθεια του ο άνθρωπος να χτίσει θεωρητικά και απαραβίαστα τείχη με τους υπόλοιπους ανθρώπους,άρχισε ή να μεγενθύνει υπάρχουσες διαφορές,ή ακόμα και να τις επινοεί. Λησμονώντας όμως κάτι βασικό.Την κοινή ανθρώπινη φύση.Το να είναι κανείς διαφορετικός από κάποιον άλλον δεν είναι ούτε κάτι το φανταστικό,ούτε κάτι το κατακριτέο.Κάθε άλλο.Σημασία έχει να αποδεχόμαστε την διαφορετικότητα του άλλου,ενόσω αυτή η διαφορετικότητα δε αποτελεί απειλή για τη διαφορετικότητα τη δική μας.Κατακριτέες είναι,από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, συμπεριφορές ακραίες,με αποδέκτες συνανθρώπους μας,οι οποίοι είχαν ως μόνο τους ελάττωμα τη..διαφορετικότητα τους.Είτε μιλάμε για ρατσισμό εις βάρος των γυναικών είτε εις βάρος φυλών.

Μολονότι συνεπώς,μια τέτοια επινόηση δεν έβλαπτε σε ένα αρχικό στάδιο κανέναν εκτός από το να διαστρεβλώνει συχνά τα κριτήρια ορισμένων,ο άνθρωπος έχασε το μέτρο.Συχνά στράφηκε στη περιθωριοποίηση του διαφορετικού,στο φόβο του γι'αυτό ,ακόμα και στη κατακραυγή και πολύ περισσότερο στην έμπρακτη βία.

Υπάρχει ένα κακό και ένα καλό συμπέρασμα από τα παραπάνω.Το κακό είναι ότι μέσα μας ενυπάρχει μια διάθεση που αρέσκεται στο να κάνει διακρίσεις,να θεωρεί τον εαυτό της υπεράνω εκτίμησης,και να υποτιμά κάποιους άλλους όχι βάση της συμπεριφοράς τους αλλά βάση στερεοτύπων και προκαταλήψεων.Το καλό είναι ότι πλέον γνωρίζουμε αυτή τη πλευρά και προσπαθούμε να τη καταπολεμήσουμε...

(To be continued.. )


Βασίλης.