Αργά κινηματογραφικά πλάνα..

Αργά κινηματογραφικά πλάνα,το σύνηθες στις ταινίες του Θ. Αγγελόπουλου, ενίοτε και σκωπτικά σχόλια και χλεύη.Για εμάς που αγαπήσαμε αυτές τις ταινίες ορόσημα ,αυτές τις ταινίες που περισσότερο ύμνησαν οι ξένοι σινεφίλ, ξετρελάθηκαν λαοί όπως οι Ιάπωνες,βραβεύτηκαν με τα κορυφαία κινηματογραφικά φόρα* , συγκίνησαν και συγκλόνισαν, για εμάς λοιπόν είχαν να πουν κάτι παραπάνω.

 Στα πλάνα πίνακες του Ελληνικού τοπίου, με τη σκληράδα την αψάδα και το φως του τόπου, να σου 'δινε και να σου δίνει τη δυνατότητα να ζήσεις την ιστορία του τόπου σου,μα πάνω από όλα την δυνατότητα να μπεις στα ρούχα των ηθοποιών και να νιώσεις την χαμένη ευκαιρία, το ανεκπλήρωτο Ελληνικό όνειρο,το όραμα που απομακρύνθηκε άλλα θα το ψάξεις ξανά και ξανά. Και ακόμα,αν το ,άνυδρο τοπίο πήγαινε να...
κουράσει το μάτι σου τότε με μαεστρία έρχονταν η αρχαία τραγωδία σαν το αλάτι στο φαΐ η στο δάκρυ.

Τα μακρόσυρτα πλάνα σου δίναν απλόχερα την δυνατότητα να φτιάξεις ένα δυνατό κοκτέιλ από Ιστορία, ανθρώπινη μεγαλοσύνη , τέχνη, ουμανισμό, και πολιτική προοπτική.Δεν είχες παρά να πιεις από αυτό το ποτό,όχι μονό στο χρόνο της ταινίας,αλλά και μέρες μετά.

 Μόνο ένα πρόβλημα υπήρχε,να διαθέτεις τη γνώση, αλλά και την απλότητα της ψυχής που έχει ένα μικρό παιδί,να ξέρεις την ιστορία της πατρίδας σου,τη ζωή του παππού σου ,να έχεις αγωνιστεί έστω και μια φορά για το δίκιο του άλλου..

*φόρα =Διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ

Χρήστος,55