Οι καλύτερες κινηματογραφικές προτάσεις των συντακτών του Μέτρον Άριστον...

Βασίλης Παπαγεωργίου -->  Die Welle (Το κύμα, 2008 )

Μια ταινία Γερμανικής παραγωγής,που είχα παρακολουθήσει πρώτη φορά στο σχολείο όπου μας έβαλε η καθηγήτρια -πριν κανά 2 χρόνια - να τη δούμε.Με μια λέξη εξαιρετική.Με συγκλόνισε.Κυρίως από την άποψη του να μου δώσει τροφή για σκέψη.Και -εν δυνάμει;- επίκαιρη θα έλεγα...
Η ταινία μας παρουσιάζει έναν καθηγητή Ιστορίας σε ένα σχολείο της Γερμανίας.Αποφασίζει λοιπόν στο μάθημα για την ιστορία του φασισμού να κάνει έναν πιο..alternative τρόπο παρουσίασης στα παιδιά.Αρχίζει λοιπόν να ζητάει από τους μαθητές του να...
υπακούσουν σε ορισμένους κανόνες-νόμους, που ''θεσπίζει'' μέσα στη τάξη.Οι μαθητές,στο σύνολο τους και με ελάχιστες εξαιρέσεις,αποκτάνε με σταθερούς ρυθμούς,και μέσα από κοινούς κανόνες συμπεριφοράς, την νοοτροπία μιας ομάδας.Ενός ενιαίου και αδιάσπαστου συνόλου.Ακόμα και τα πιο περιθωριοποιημένα άτομα βρίσκουν μια δίοδο έκφρασης και επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους.Για ορισμένους μάλιστα,δίνει σκοπό και νόημα στη ζωή τους.
Η δύναμη της μάζας σιγά σιγά διαμορφώνεται και εξαπλώνεται.Το ''ενιαίο σώμα'' αποκτά οντότητα σαν ένας και μοναδικός ,αυτοτελής οργανισμός και το ''κύμα'' γεννιέται.Ο καθηγητής,μέσα από τις πιο απλές λεπτομέρειες,όπως επιβολή καθιερωμένων χαιρετισμών -ανάλογους με ναζιστικούς-,με ''στρατιωτική'' οργάνωση και πρόταξη του συλλογικού έναντι του ατομικού τρόπου σκέψης και λογικής, κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα η οποία θυμίζει μικρογραφία μιάς ναζιστικής κοινωνίας.
Ο καθηγητής είχε πλέον πετύχει το πείραμα του.Τα παιδιά εμπέδωσαν με τον καλύτερο τρόπο τις έννοιες του ολοκληρωτισμού,της μαζοποίησης,του μεσσιανισμού.Προπάντων την έννοια της δύναμης της μάζας η οποία μπορεί -όταν κατευθύνεται -να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.Το πείραμα ήταν επιτυχές.Η μήπως όχι;

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι παρά την εισπρακτική επιτυχία που είχε αυτή η ταινία στη Γερμανία αλλά και σε άλλες χώρες, χαρακτηρίστηκε απο διαφόρους κριτικούς κινηματογράφου ως ''πολυδιαφημισμένη και επιφανειακή''.Ότι σου δίνει τροφή για σκέψη,μόνο επιφανειακό δε μπορεί να χαρακτηριστεί λέω εγώ.Σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Μαρούλης Χρήστος -->  Ο Τελευταίος των Μοϊκανών

Ταινία δράσης και περιπέτειας. Βρισκόμαστε γύρω στο 1757 στη Β. Αμερική όπου η αιματοχυσία μεταξύ Άγγλων και Γάλλων για την κυριαρχία στην Ήπειρο μαίνεται. Ένα βρετανικό απόσπασμα ξεκινά από το φρούριο Έντουαρντ για να πάει να ενισχύσει τον συνταγματάρχη Μονρό στο φρούριο Ουίλιαμ Χένρι.
Λίγη ώρα μετά την αναχώρηση των Άγγλων στρατιωτικών, έφυγαν από το φρούριο Έντουαρντ άλλοι τέσσερις άνθρωποι, που πήραν όμως ένα μυστικό μονοπάτι για να φτάσουν κι αυτοί στο ίδιο μέρος. Οι τέσσερις αυτοί άνθρωποι ήταν οι δύο κόρες του συνταγματάρχη, η Άλις και η Κόρα Μονρό, ο Άγγλος ταγματάρχης Ντάνκαν Χέιγουορντ που είχε αναλάβει να τις συνοδεύσει ως το οχυρό του πατέρα τους, και ο Ινδιάνος οδηγός τους, ο Μαγκούα. Είχαν προτιμήσει να πάρουν διαφορετικό δρόμο από το απόσπασμα, πιστεύοντας πως έτσι θα ήταν πιο ασφαλείς γιατί θα απέφευγαν τις συμπλοκές που πιθανόν να είχαν οι στρατιώτες με τους Ινδιάνους.
Από την πρώτη στιγμή η Άλις διαισθάνθηκε ότι δεν έπρεπε να εμπιστεύονται τον οδηγό τους. Και οι δύο κοπέλες αντιπάθησαν τον βλοσυρό Μαγκούα μόλις τον είδαν. Αλλά ο ταγματάρχης Χέιγουορντ τις καθησύχασε λέγοντας ότι ήταν άνθρωπος του Αγγλικού στρατού. Η Άλις τον ρώτησε αν ήταν Μίνγκο, γιατί οι Ινδιάνοι Μίνγκο είχαν συμμαχήσει με τους Γάλλους. Ο Χέιγουορντ της αποκρίθηκε ότι ναι μεν ήταν Μίνγκο στην καταγωγή, αλλά τώρα ανήκε σε άλλη φυλή, φίλη των Άγγλων.
Ο Μάγκουα όμως τους προδίδει κι ευτυχώς γι’ αυτούς συναντάνε έναν λευκό, Το μάτι του γερακιού όπως τον αποκαλούσαν, κανονικό του όνομα Ναθαναήλ, και δυο Ινδιάνους, τους τελευταίους της φυλής των Μοϊκανών, τον Τσίνγκατσγκουκ και τον γιο του Ούνκας. Μετά ακολουθεί μια ταινία γεμάτη δράση, περιπέτεια και έρωτα.
Επειδή πάντα ψάχνω να διακρίνω κάτι το βαθύτερο θα δώσω μια συμβουλή σε όσους τυχόν αποφασίσουν να δουν την ταινία και σε όσους, σαφώς διαβάσουν αυτό το άρθρο. Είναι άξιο να παρατηρήσει κανείς τον διαχωρισμό που κατόρθωσαν οι Ευρωπαίοι μεταξύ των Ινδιάνων γηγενών, εκμεταλλευόμενοι τις φυλετικές αρχές, ώστε να προσεταιρίζουν, να δωροδοκούν φυλές γηγενών και να τις βάζουν να σφάζονται για τα συμφέροντά τους. Παρατηρείστε την επιδίωξη της επέκτασης με κάθε μέσο, ακόμα κι αν πρέπει να χρησιμοποιήσουν ανθρώπινες ζωές ως όντα αναλώσιμα. Από εκεί άλλωστε ξεκίνησε και η μάστιγα του ρατσισμού που δυστυχώς επιβιώνει μέχρι και σήμερα.
Η ταινία είναι κατάλληλη και για άτομα που δεν θέλουν να διεισδύουν τόσο βαθειά στο νόημα όπως εγώ. Λόξα μου το παραδέχομαι. Για όσους θέλουν <<ευτυχισμένο τέλος>> ίσως σας το χαλάσω λίγο. Όσοι αγαπάτε την <<δίκαιη εκδίκηση>> ίσως και να λυτρωθείτε.

Θάνος Σούλης. Αγαπημένη ταινία: Men of honor.

Πρόκειται για μία δραματική ταινία παραγωγής του 2000,σκηνοθετημένη από τον George Tillman,Jr,στην οποία πρωταγωνιστούν οι Robert De Niro και Cuba Gooding,Jr.Ο Carl Brashear(Cuba Gooding Jr) αποφασίζει να αφήσει τη ζωή του στο Kentucky το 1948 όπου δουλεύει ως αγρότης και κατατέσσεται στο ναυτικό της Αμερικής.Σκοπός του είναι να γίνει ο πρώτος αφρο-αμερικάνος καταδύτης στην ιστορία της Αμερικής,σε μια εποχή που κυριαρχεί ο ρατσισμός.

Ο Bashear εμπνεύστηκε από μια διάσωση πλοίου στο οποίο ήταν μάγειρας και ειδικότερα από την γενναιότητα ενός εκ των καταδυτών,του Leslie William "Billy" Sunday(Robert De Niro),για τον οποίο αργότερα μαθαίνει πως είναι ο επικεφαλής εκπαιδευτής.Όμως ο Sunday έχει οδηγίες από τον διοικητή της σχολής να κάνει ότι μπορεί έτσι ώστε ο Brashear να αποτύχει,αφού πιστεύει πως θα ναι βλασφημία για το ναυτικό.Έτσι ο Brashear προσπαθεί να ξεπεράσει τα εμπόδια που βάζει ο Sunday αλλά και τις εκπαιδευτικές του αδυναμίες,καθώς από μικρός σταμάτησε το σχολείο για να βοηθήσει τον πατέρα του στα χωράφια.

Χωρίς να πολυλογώ,συνιστώ αυτή την ταινία διότι εκτός των άλλων διδάσκει τις αξίες της πίστης,της αφοσοίωσης,της ανδρείας αλλά και πως όταν επιμείνεις για κάτι που αγαπάς,στο τέλος θα καταφέρεις να το αποκτήσεις.

Δ.Αμπατζίδης --> ΕΝΑΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΑ ΤΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ! 

Η δεύτερη ταινία των Monty Python συνδυάζει με εκπληκτικό τρόπο το σουρεαλιστικό χιούμορ, τις ξεκαρδιστικές ατάκες και το ανεπανάληπτο timing. Μα πάνω από όλα καταφέρνει να κατεδαφίζει μέσα σε μιάμιση ώρα το μύθο της οργανωμένης θρησκείας, την πραγματικότητα των κοινωνικοπολιτικών παρατάξεων, αλλά περισσότερο διαλύει το μύθο της χολιγουντιανής κωμωδίας.

Στο επί ταύτα, η ιστορία (όπως το δηλώνει και ο τίτλος) διαδραματίζεται γύρω από τη ζωή του Μπράιαν, ο οποίος είχε την τύχη (ή καλύτερα την ατυχία) να γεννηθεί την ημέρα των Χριστουγέννων σε γειτονικό στάβλο με αυτόν του υιού του Κυρίου. Όλα αρχίζουν στραβά, ακόμα και οι τρείς μάγοι με τα δώρα μπλέχτηκαν και εναπόθεσαν στα πόδια του Μπράιαν τα δώρα τους, πριν συνειδητοποιήσουν το λάθος τους και ερμηνεύσουν σωστά τα άστρα. Αυτή είναι η ιστορία του καημένου Μπράιαν, όλα στραβά!

Αν δεν την έχετε δει,... εσείς χάνετε!! Ααα και μην ξεχνάμε, always look on the bright side of the life, έστω και πάνω στο σταυρό μας!!

Η ταινία έχει τίτλο, Monty Python's life of Brian, είναι κωμωδία, έχει διάρκεια 93', είναι αγγλική ταινία η οποία προβλήθηκε στους κινηματογράφους το 1973. Το σκηνοθέτησε ο Terry Jones, πρωταγωνιστούν: Terry Jones, Terry Gilliam, Graham Chapman, John Cleese, Michael Palin, Eric Idle.

Υβόννη Ξεν., --> Άρχοντας των Δαχτυλιδιών.

Ο αρχισυντάκτης μου κύριος Βασίλης Παπαγεωργίου μου ζήτησε να εκφέρω απόψη σχετικά με την αγαπημένη μου ταινία.Δίλημμα!Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω ποιες απ΄όλες τις ταινίες που εχω δει είναι η καλύτερη.Για να μην μακρυγορώ (απαγόρευση του administrator:Ρ)θα μιλήσω για τον ‘Άρχοντα των Δαχτυλιδιών’,αυτήν τη πραγματικά υπέροχη τριλογία..

Χώρος γυρισμάτων;Η μαγευτική Νέα Ζηλανδία(τι άλλο ταιριάζει σε μια υπέροχη ταινία);Τι πραγματεύεται;Φίλοι μου δεν έχει σημασία,αξίζει να το δείτε!Πέρα απο τη πρωτότυπη πλοκή η οποια εκτυλισσεται γύρω από ένα άψυχο και όχι έμψυχο αντικείμενο,το δαχτυλίδι,αυτό που πραγματικά αξίζει στη ταινία είναι τα ιδανικά που προβάλλονται μέσα απο αυτήν.

Αρχικά,ένα ιδανικό σημαντικό και σπάνιο στις μέρες μας,η φιλία.Ο Φρόντο και ο Σαμ αποτελούν δείγματα της αληθινής φιλίας,η οποία αν και δοκιμάστηκε από γιγάντια εμπόδια δεν διαλύθηκε αλλά αντιθέτως δυνάμωσε.Ύστερα παρουσιάζεται η αγάπη.Όχι οποιαδήποτε αγάπη αλλά η αληθινή και η παντοτινή.Γίνεται αισθητό μέσω της θυσίας της αθανασίας της Έργουιν για χάρη του αγαπημένου της Άραγκορν.

Επιπλέον,στη ταινία διαφαίνονται αντιρατσιστικά μηνύματα,τα οποία εμφανίζονται μέσω της φίλιας του νάνου και του ξωτικού.Δύο αρχικά προσκείμενες φυλές μέσω του Γκίμλι και του Λέγκολας σπάνε τα όρια του ρατσισμού και βρίσκουν την πραγματική φιλία.Τέλος,η ελπίδα είναι το βασικό ιδανικό σ’όλη τη ταινία.Μ’ αυτή οι πρωταγωνιστες καταφέρνουν μέσα στο χαμένο γ αυτους πόλεμο με το κακό να νικήσουν.Φυσικά υπάρχουν και άλλα ιδανικά σ αυτή τη ταινία.Αλλά θα αρκεστώ σ’αυτά! :)