Όλ Αμπάουτ Ροκ (παρτ 2)

Το ροκ ως είδος μουσικής! (μέρος 2)

Στο δεύτερο μέρος θα μελετήσουμε το ροκ ως είδος μουσικής από την σκοπιά της στιχουργικής. Κακά τα ψέματα ο στίχος σε ένα τραγούδι είναι το κερασάκι στην τούρτα! Μπορεί ένα άψογο μουσικά τραγούδι να έχει μετρίους στίχους και το αποτέλεσμα του συνδυασμού αυτού είναι γλυκανάλατο. Ας σκεφτούμε για παράδειγμα ένα τραγούδι με τελεία μελώδια και στοιχειά κλασσικής μουσικής συνδυασμένο με τον τραχύ ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας και πάνω σε αυτό μέτριοι στίχοι! Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε ένα αδικημένο τραγούδι που αν ήταν ορχηστρικό (χωρίς στίχους ) θα ήταν από τις μεγάλες επιτυχίες της μπάντας/καλλιτέχνη. Το ροκ είναι ένα είδος μουσικής που ο στίχος και η μελώδια είναι ΙΣΑ. Μια μπάντα δεν βάζει στίχους σε ένα κομμάτι απλά για να τελειοποιήσει μια μουσική του έμπνευση καθώς επίσης δεν γράφει μουσική για να συνοδέψει στίχους. Η θεματολογία του ροκ είναι τεράστια. Ροκ τραγούδια αντιπολεμικά υπήρξαν σήμα κατατεθέν την εποχή του Woodstock με τον πόλεμο του Βιετνάμ να έχει την τιμητική του.

Κοινωνικά τραγούδια για την...
δύσκολη καθημερινότητα είναι πολυάριθμα. Αν ταξιδέψουμε στην Ελλάδα της δεκαετίας του '70 θα δούμε τον πρίγκιπα του ροκ Παύλο Σιδηρόπουλο , τον Άσιμο σαν ξωτικό να περιφέρεται στους δρόμους και τον Πουλικάκο σε ένα υπόγειο να σιγοτραγουδά. Και οι τρεις τους ήταν οι πατέρες του ελληνικού ροκ και θέμα των τραγουδιών τους αποτελούσε η πολιτική της εποχής , η χούντα , πολυτεχνείο κλπ.

Η επανάσταση από τα σύγχρονα τραγούδια λείπει. Και δεν το λέω με τον ρηχό τρόπο του στυλ γράφω τραγούδια που βρίζω τους μπάτσους. Η επανάσταση δεν είναι μόδα , και δυστυχώς σήμερα η δεν θα υπάρχει καθόλου η θα είναι το θέμα όλων των τραγουδιών μιας μπάντας (κυρίως χιπ χοπ) που καταντάμε την επανάσταση fashion icon. Πρέπει να υπάρχει ως θέμα που και που μιας και το επιβάλει η εποχή. Ο σιδηρόπουλος όταν τραγούδησε το «κάποτε θα έρθουν» είχε λόγο. 1978 , οι φοιτητές του πολυτεχνείου είχαν ρίξει την δικτατορία αλλά η Αθήνα ήταν αδύναμη πνευματικά. Άλλοι ''σοσιαλιστές'' δικτάτορες πήραν τα ηνία της χωράς και η καθημερινότητα ήταν δύσκολη. Στις μέρες μας, στην εποχή της οικονομικής κρίσης είναι επιτακτική η ύπαρξη τέτοιων τραγουδιών. Ο λαός πρέπει να ξυπνήσει και δεν θα ξυπνήσει με την Φουρέιρα και τον Οικονομόπουλο.

Τέλος , ας πάμε σε πιο ανάλαφρα θέματα... Σημαντικό κεφάλαιο στην βίβλο της στιχουργικής αποτελεί ο έρωτας. Τι πιο ωραίο και γλυκό από μια ροκ μπαλάντα; Βεβαία , θα μου πείτε μα και οι σύγχρονοι καλλιτέχνες αλλού είδους μουσικής μιλάνε για τον ερώτα. Η απάντηση μου είναι πως ναι… όντως όλα τα ειδή μουσικής μιλάνε για τον ερώτα. Αλλά , ο έρωτας παρουσιάζεται λάθος. Δεν μιλάω φυσικά για τον Πάριο , είναι κορυφαίος στο είδος του και δεν αποκαλείται άδικα ο καλύτερος ερωτικός τραγουδιστής. Μιλάω για τα χυδαία , ρηχά τραγούδια των pop και δήθεν λαϊκών! Μιας και πριν ανέφερα το όνομα της Φουρέιρα ας σιγοτραγουδήσουμε την μεγάλη της επιτυχία «ότι ζητήσεις να ξέρεις πως το χω» . Ο στίχος αυτός σε συνδυασμό με τα ρούχα που λείπουν αποτελεί τον ορισμό της αγάπης , του ερωτά και των συναισθημάτων που τρέφει κάποιος για έναν άνθρωπο; Ας σκεφτούμε τώρα τι θεωρούν ερώτα οι δήθεν λαϊκοί (σκυλάδικο). Για να θυμηθούμε κάνα δυο στιχάκια… « σ’ αγαπώ σε μισώ,σημειώσατε διπλό» , «άραβας θέλω να γίνω να σας έχω και τις δυο» . Τέτοια τραγούδια εξευτελίζουν τον ερώτα και την αγάπη ,που είναι συναισθήματα που σε κάνουν τόσο πλούσιο ,που όλα τα λεφτά του κόσμου είναι λίγα από την στιγμή που στην αγκαλιά σου έχεις τον αγαπημένο σου άνθρωπο.

Αυτά προς το παρόν. Ακουστέ ροκ και ψάξτε τους στίχους. Δεν ασχολήθηκα καθόλου με το έντεχνο γιατί υπάρχουν πολλά άρθρα σχετικά με το ''πολύ νόημα των στίχων''. Άποψη μου είναι πως ότι δεν καταλαβαίνουμε δεν πάει να πει πως είναι ψεύτο-κουλτούρα! Τα λέμε , και να θυμάστε , μην γίνεται άλλο ένα τούβλο σε έναν τεράστιο μουντό τοίχο…

Άγγελος