Άνθρωπος-Απάνθρωπος

Έβλεπα πριν κάποιες μέρες ορισμένα βιντεάκια αναρτημένα σε ένα μέσο κοινωνικής διαδικτύωσης(ντάξει ναι το facebook..) και μου τράβηξε την προσοχή μία ερασιτεχνική φάρσα,τραβηγμένη σε κάποιο προάστοιο ασιατικής πόλης.Ένας κύριος προχωρά αμέριμνος,λοιπόν,στο δρόμο όταν ξαφνικά σωριάζεται στο έδαφος και η κάμερα απαθανατεί τις αντιδράσεις των περαστικών.Περιττό να πω πως το 80% των περαστικών απλά κοίταξαν τον λιπόθυμο άνθρωπο και έφυγαν από το σημείο αυτό,σαν να μην συνέβη τίποτα.

Αρχικά σοκαρίστηκα και αναρωτήθηκα τι σώι...
''άνθρωποι'' μπορεί να υπάρχουν ανά τον κόσμο.Ήρθαν στο μυαλό μου αντίστοιχα περιστατικά, όπως παραδείγματος χάρη μια φορά που γύριζα από το σχολείο και είδα πλήθος κόσμου μαζεμένο γύρω από μια μισόχτιστη πολυκατοικία στη γειτονιά.Ρωτώντας μερικούς γνωστούς,έμαθα ότι ένας εργάτης είχε πέσει απ'το δεύτερο όροφο και είχε τραυματιστεί πολύ σοβαρά.Το τραγικό της υπόθεσης όμως είναι πως κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να βοηθήσει,πλην των όσων εργάζονταν εκεί βέβαια.Μέσα στη μάζα προσθέτω δυστυχώς και τον εαυτό μου,αφού δεν έκανα τίποτα παραπάνω από το να κοιτώ αποσβολωμένος,λες και ήταν ένα ακόμη νέο στις ειδήσεις.Γυρίζοντας σπίτι σκεφτόμουν αν τελικά θα μπορούσα να βοηθήσω κάπως τον άτυχο συνάνθρωπό μου,καθώς όμως δημιουργούνταν ενοχές,ψιθύρισα στον εαυτό μου<<Έλα μωρέ,τι θα μπορούσα να κάνω εγώ>> και σε μηδαμινό χρόνο ξέχασα το γεγονός.

Έτσι λοιπόν άλλαξε σιγά σιγά η οπτική μου πάνω στο θέμα.Έγινα και γω άθελά μου μέρος των ''ανθρώπων''.Βλέπετε υπάρχουν στιγμές στην καθημερινότητά μας που,ενώ μπορούμε να παρέχουμε άμεση βοήθεια σε κάποιον που μας χρειάζεται , αποτραβιόμαστε και αδιαφορούμε θεωρώντας πως δεν είναι δικό μας πρόβλημα.Αν όλοι σκεφτείτε καλά,θα βρείτε πιθανόν, αν όχι σίγουρα, μία ή περισόττερες τέτοιες περιπτώσεις.Αυτή η πραγματικότητα έχει ριζώσει στην δομή της σημερινής κοινωνίας.Όχι πως το θελήσαμε.Οι συνθήκες στις οποίες ζούμε μας κατάντησαν έτσι,εγωϊστές κ' απάνθρωπους.Γύρω μας πλέον αντικρύζουμε σκιές και όχι πρόσωπα,βουητά και όχι ανθρώπινες φωνές.

Τι φταίει?Γιατί φτάσαμε σε αυτό το σήμειο?Είναι ερωτήματα που δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω.Γνωρίζω όμως τη λύση.Νοιαστείτε.Κάτι το οποίο σε μερικούς φαίνεται ασήμαντο σε άλλους είναι πολύτιμο.Οτιδήποτε!Όποτε έχετε τη δυνατότητα διαθέστε το,είτε είναι ένα αγαθό είτε λίγος χρόνος για να γύρετε πάνω απ'το συνάνθρωπο σας.Και σιγά σιγά τη θέση των σκιών θα πάρουν πίσω τα πρόσωπα που υπήρχαν ανέκαθεν εκεί.Κάτι παραπάνω ήξερε εκείνος ο ταπεινός μουσάτος κύριος όταν έλεγε αγαπάτε αλλήλους..


Θ.Σούλης