Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Μουσικές Αλήθειες: Μύθοι και πραγματικότητες


Λίγο πολύ όλοι όταν γνωρίζουμε καινούργια άτομα κάνουμε την τυπική ερώτηση για το τι είδος μουσική ακούει. Οι απαντήσεις διαφέρουν απο άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάποιος θα ακούει Rock, κάποιος Jazz, κάποιος Pop κλπ κλπ κλπ. Όμως πέρα απο τις απόψεις για τα μουσικά γούστα, πολλές φορές εκφράζονται απόψεις αντιπάθειας ή απόψεις για πεθαμένα είδη. Ας ρίξουμε μιά ματιά σε...
αυτές τις απόψεις όπως και στο αν ισχύουν 100%


Μυθος: Το Metal είναι φασαρία. Οι κιθάρες είναι στην τσίτα και οι τραγουδιστές γκάριζουν.


Πραγματικότητα: NUTCRACKER, WRONG ANSWER. Μιλάμε για ενα τεράστιο φάσμα της μουσικής. Μιλάμε για ένα μουσικό ιδίωμα που έχει 30+ υποκατηγορίες. Η κάθε μιά έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. "Φασαρία" λυπάμαι δεν ισχύει. Οι μελωδίες ενός τυπικού Heavy Metal τραγουδιού μπορεί να έχουν δυνατό ήχο αλλά δεν παύουν να είναι μελωδίες, γραμμένες πάνω σε μια κλίμακα, από έναν ικανό μουσικό. Ναι, κάποιες απο τις κατηγορίες του είναι πολύ ακραίες. Αλλά δεν μπορείς να κρίνεις μόνο απ'αυτο. Είναι σαν να λες οτι η Ελλάδα δεν έχει ικανούς ποδοσφαιριστές επειδή είδες τον Αήττητο Μπουρναζίου να χάνει έναν αγώνα.
Μύθος: Η Jazz είναι άμετρη και άρρυθμη.


Πραγματικότητα: Πέσε στα πιράνχας. Απλά οι Jazz-ίστες όταν έγραφαν ένα τραγούδι δεν έμεναν στον ίδιο τόνο. Ξεκινούσαν και τελείωναν με τον ίδιο, αλλά ενδιάμεσα έκαναν τρελές αλλαγές με σκοπό ο ακροατής να μην κατανοήσει το κομμάτι από τα 3 πρώτα μέτρα αλλά και για να τον κρατάνε σε εγρήγορση. Αποτέλεσμα αυτου, να ξεσκίζομαι μέρες στο διάβασμα για να το κατανοήσω και βδομάδες για να καταφέρω να παίξω. Ήταν στην κυριολεξία πολύ μπροστά από την εποχή τους.




Μύθος: Το Hip Hop δεν είναι μουσική.


Πραγματικότητα: Τι λε ρε τυρέμπορα. Κατα πλειοψηφία τα Hip Hop κομμάτια ειναι γραμμένα με ηλεκτρονικά μέσα. Κατα πλειοψηφία όμως. Οι παλιοί (Old skool) έπαιζαν κανονικά με τα οργανάκια τους επι σκηνής όσο χώνανε τις ρίμες τους. Πολύ rappers μάλιστα έπαιζαν οι ίδιοι τα όργανα στο studio, και πολλές φορές παίζοντας σόλο που έδειχναν τρομερές ικανότητες, διαψεύδοντας όσους λένε πως "είναι μόνο beat" Δεν είναι μονο beat. Είναι μελωδίες, γραμμένες πάνω σε κλίμακα, από έναν γνώστη της μουσικής (κι όχι απο άχρηστους που δε ξέρουν να κάνουν τίποτα) Κι επίσης είναι ένα είδος που περισσότερη σημασία έχει ο στίχος (χωρίς να μειώνει την αξία της μουσικής) Όπως αναφέρω και στο προηγούμενο άρθρο μου, τα τραγούδια πρέπει να έχουν ωραίο σύνολο.

Μύθος: Το Rock είναι νεκρό.


Πραγματικότητα: Shoot him between the eyes. Ένα είδος μούσικης πεθαίνει όταν δεν έχει πια εκπροσώπους. Και δόξα τω Θεό, εκπρόσωποι υπάρχουν. Άμα οι ακροατές δώσουν μια ευκαιρία στα νέα παιδιά τότε μπόρει να μείνουν έκπληκτοι απο το αποτέλεσμα. Πρόσφατα άκουσα το νέο άλμπουμ των Nickelback (που μεγάλη μερίδα κοινού τους χαρακτηρίζει φλώρους) και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ήταν pure Rock. Εν έτει 2011 (τότε βγήκε) άκουσα γαμάτη Rock μουσική από ένα συγκρότημα ομορφάντρων. Ανέφερα το παράδειγμα των διασήμων που είνα ενεργοί πάνω από 10 χρόνια, αλλά πιάστε το νόημα. Όταν θα ακούσετε στο ράδιο/θα διαβάσετε σε ένα σαίτ/θα δείτε στα charts ένα νέο σχήμα δώστε λίγη σημασία, μπορεί να αξίζει. Δε θα ναι Bohemian Rapsody αλλά θα ναι γαμάτο.

Μύθος: Λαϊκα = Σκυλάδικα


Πραγματικότητα: Etta James = Katy Perry. Είναι σαν να κάνουμε αυτήν την σύγκριση. Το λαϊκο ιδίωμα έχει άξιες συνθέσεις, άξιους ερμηνευτές και άξιους στίχους. Το σκυλάδικο είναι εμετός. Ναι παύω να είμα αντικειμενικός αλλά έτσι είναι. Δε μπορείς να συγκρίνεις δίσκους του Μπάση με δίσκους του Στάθη Ξένου. Φωνάρα > Φαλτσέ ολε. Λαϊκο - Σκυλάδικο 1 - 0

Μύθος: Το Blues ανήκει στο παρελθόν.

Πραγματικότητα: Throw him to the sharks. Το Blues είναι ένα είδος που δεν έχει καλές/κακές δεκαετίες. Είναι ένα είδος παντώς καιρού που κάθε γενιά θα ακούει. Και μπορώ να πω πως είναι το μόνο είδος που έχει μείνει ανέπαφο, δεν έχει "χαλάσει" απο την εμπορευματοποίηση και παραμένει γνήσιο όσο τίποτα άλλο. Όποιον bluesman και να ακούσεις της τελευταίας δεκαετίας δε θα πεις "τι μαλακίες είναι αυτές, το παλιό ήταν καλύτερο" Υπάρχουν παλιοί που έγραψαν ιστορία, αφήνοντας μια σεβαστή κληρονομία για τους ακόλουθους, οι οποίοι δε θα μπορούσαν να σπιλώσουν.
Ελπίζω να φανούν χρήσιμα τα λεγόμενά μου και να ωθήσουν αρκετούς να διευρύνουν τα ακούσματά τους, άσχετα απ'όσες φήμες μπορεί να 'χουν ακούσει απο τον περίγυρο. Κανείς δεν είναι καλύτερος κριτής από τον εαυτό μας, αλλά για να είναι κάποιος σωστός κριτής πρέπει να 'χει κάνει σωστή και ολοκληρωμένη έρευνα.





Ardino Αρης Selimaj - Register of Guitar Tutors/London College of Music.

1 σχόλιο:

  1. Σωστά τα λες! Αυτές τις βλακείες τις πιστεύουν άσχετοι όσον αφορά τη μουσική. Για να έχεις γνώμη πάνω σε ένα τέτοιο θέμα πρέπει να έχεις και μουσική παιδεία. Είναι σαν να αμφισβητεί η γιαγιά μου το ότι ο ήλιος φλέγεται παρ'ότι βρίσκεται στο διάστημα ενώ η γιαγιά μου δεν έχει πάει καν σχολείο.
    Διαφωνώ μαζί σου μόνο σε ένα σημείο. Κατά τη γνώμη μου έχεις λάθος εκεί που μιλάς για το σκυλάδικο. Συγκρίνεις δύο είδη μουσικής. Το ότι κάποιοι συσχετίζουν το λαϊκό με το σκυλάδικο είναι μέγα λάθος. Άλλα πέρα από αυτό απλά δεν μπορείς να τα συγκρίνεις. Είναι σαν να λες ότι το ελληνικό λαϊκό είναι καλύτερο ή χειρότερο (δεν είμαι σε θέση να το κρίνω) από το ποπ, που στην ουσία είναι το ίδιο πράγμα. Δεν συγκρίνεις τον Μάικλ Τζάκσον με τον Καζαντζίδη. Όχι γιατί κάποιος είναι καλύτερος, αλλά γιατί είναι δυο τελείως διαφορετικές ερμηνείες του ίδιου πράγματος. Μπορεί να σε έχω μπερδέψει αλλά γιατί τα λέω όλα αυτά; Τα "σκυλάδικα" είναι και αυτά παραδοσιακά/λαϊκά τραγούδια. Απλά δεν είναι ελληνικά. Όπως έχω πει και σε ένα παλιό άρθρο του Άγγελου, όλοι οι ήχοι και οι μελωδίες που ακούμε στα σκυλάδικα βασίζονται σε κλίμακες (μουσικές). Είναι ανατολίτικα τραγούδια. Απλά κάποιοι αστοιχείωτοι εδώ πέρα έκλεψαν ανατολίτικους ρυθμούς και τους σκότωσαν σε ελληνικά τραγούδια. Λίγο ο ηλίθιος στίχος, λίγο το άχαρο παίξιμο των μουσικών, λίγο η κλάψα των τραγουδιστών και λίγο το γεγονός ότι στην Ελλάδα το τσιφτετέλι δεν περνάει για σοβαρό ήταν αρκετά για να δημιουργηθεί ένα νέο είδος, το σκυλάδικο που στην ουσία είναι μια κακή παραλλαγή της Τούρκικης (κυρίως) μουσικής.
    Παρ'όλα αυτά μπορεί σε πολλούς να μην αρέσει, το γνήσιο και όχι αυτές οι γιφτιές που έχουμε εμείς εδώ. Αυτός δεν είναι όμως λόγος να κατατάσουμε το σκυλάδικο στο σύνολο του τόσο χαμηλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή