Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Γιατί ο Σαμαράς θέλει εκλογές;

Έχουν περάσει λίγες μέρες από την πρώτη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ), και ακόμα λιγότερο από την δεύτερη, από το ελληνικό κοινοβούλιο και την καταψήφιση (δις) της πρότασης της κυβέρνησης, η οποία αποτυπώνεται στο πρόσωπο του Σταύρου Δήμα. Στην τρίτη και κρισιμότερη διαδικασία απαιτείται ο μαγικός αριθμός των 180 βουλευτών.

του Δημήτρη Αμπατζίδη,
 φοιτητή Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Πειραιώς

Τουτέστιν, λείπουν 12 θετικές ψήφοι στο πρόσωπο του κ. Δήμα – 160 ήταν αυτοί οι οποίοι ψήφισαν θετικά στις 17 του Δεκέμβρη και 168 το πρωί της Τρίτης 23 Δεκέμβρη. Ο υποψήφιος πρόεδρος, κ. Δήμας, αποτελεί βασικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ), όντας από τις 2 Ιουλίου του 2010 ο αντιπρόεδρος της ΝΔ μαζί με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Επομένως το ερώτημα που τίθεται είναι: πώς η κυβέρνηση θα καταφέρει να βρει τις 12 ψήφους που χρειάζεται ακόμα αφού πρότεινε έναν άνθρωπο που προέρχεται από την ίδια την ΝΔ;

Μήπως τελικά ο κ. Σαμαράς επιδιώκει να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές;

Χωρίς να έχουν προκηρυχτεί εκλογές ακόμα, βλέπουμε αφενός το προεκλογικό κλίμα που υπάρχει αφετέρου την πόλωση που υπάρχει. Μια πόλωση που εκφράζεται μεταξύ των δυο μεγάλων δυνάμεων, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Στις Ευρωεκλογές του 2014 η διαφορά ήταν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ κατά 3,85 ποσοστιαίες μονάδες. Όλες οι δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις του τελευταίου μήνα δείχνουν ότι αυτή η διαφορά ψαλιδίζεται.

Σε περίπτωση, πρόωρων, εκλογών έχουμε παράταση αυτής της ήδη προεκλογικής περιόδου για ένα μήνα και κάτι ακόμα. Πριν από λίγες μέρες, ο πρώην υπουργός Οικονομικών και νυν κεντρικός τραπεζίτης, υποστήριξε ότι η ελληνική οικονομία θα αντιμετωπίσει σε σύντομο χρονικό διάστημα, κίνδυνο ρευστότητας και ότι με τα αποθεματικά που έχουμε αντέχουμε οριακά μέχρι και τον Φλεβάρη του 2015.

Η τελευταία ψηφοφορία για ΠτΔ είναι στις 29 του Δεκέμβρη. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι σε περίπτωση αποτυχίας εκλογής προέδρου πιθανές ημερομηνίες για τις εθνικές εκλογές είναι τα πρώτα Σαββατοκύριακα του Φλεβάρη. Δηλαδή μέχρι τότε που η ελληνική οικονομία (με άλλα λόγια το τραπεζικό μας σύστημα) οριακά θα χει ρευστότητα. Παράλληλα, η χώρα θα συνεχίζει με «τυπική κυβέρνηση», η οποία θα αδυνατεί να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε συμφωνία.

Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται εκτός Βουλής, οι ΑΝΕΛ αν μπουν θα μπουν οριακά, με ένα ποσοστό κοντά σε αυτό που πήραν και στις εκλογές για την Ευρωβουλή (3,46 %). Επομένως οι πολιτικές δυνάμεις που θα απαρτίζουν το ελληνικό κοινοβούλιο είναι: ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΧΑ, ΚΚΕ, ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ. Κάτι παραπάνω από πιθανό το ενδεχόμενο να είναι πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά να απέχει από το ποσοστό που θα του δίνει αυτοδυναμία. Συνεπώς, θα πρέπει να υπάρξει ξανά κυβέρνηση συνεργασίας. Συνεργάτες όμως υπάρχουν για μια κυβέρνηση με βασικό πυλώνα τον ΣΥΡΙΖΑ; Απ’ ό,τι ήδη φαίνεται ο μοναδικός σύμμαχος της τωρινής αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είναι το κόμμα των ΑΝΕΛ, αν καταφέρουν βέβαια να εισέλθουν στο κοινοβούλιο. Το ΚΚΕ σύμφωνα με τις δηλώσεις του είναι αρνητικό να κυβερνήσει γενικότερα, το ΠΟΤΑΜΙ μάλλον

βρίσκεται πιο μακριά παρά κοντά στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, σύμφωνα με τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πιθανότητα συγκυβέρνησης με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ή Χρυσή Αυγή.

Όλα οδηγούν στην αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά και αδυναμία της τότε αντιπολίτευσης να σχηματίσει κυβέρνηση.


Σε αυτό το σημείο ας θυμηθούμε τις προ ημερών δηλώσεις του κ. Στουρνάρα, «κίνδυνος ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας μέσα στον Φλεβάρη». Δίχως να κρίνω την δήλωση αυτή, αλλά αποδεχόμενος την δήλωση του κεντρικού μας τραπεζίτη, μου γεννιέται μια απορία. Πως θα συνεχίσουμε την πορεία μας σε δεύτερες εκλογές;

Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης όλο και πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν την έξοδο της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Κάποιοι από αυτούς συντάσσονται με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ, το ΚΚΕ ή την ΧΑ. Αν από την εξίσωση που μόλις αναφέρθηκε βγάλουμε το ΚΚΕ – το οποίο φαίνεται να έχει τον πιο σταθερό πυρήνα ψηφοφόρων αλλά και τις πιο σταθερές απόψεις στην ελληνική Βουλή – μας μένει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ και η ΧΑ. Βέβαια, στις δυο πρώτες περιπτώσεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ) υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων που επιθυμούν να συνεχίσουμε την ευρωπαϊκή μας πορεία. Αυτές οι φωνές εξόδου από την ΕΕ είναι τόσο ισχυρά θεμελιωμένες ώστε να αντέξουν και να μην αλλάξουν κατεύθυνση ακόμα και σε ενδεχόμενο άτακτης χρεοκοπίας δίχως, μάλιστα, κυβέρνηση;

Δεχόμενοι τα λόγια του πρώην υπουργού Οικονομικών μια λύση για την ελληνική οικονομία αποτελεί η λύση που δόθηκε στην Κύπρο. Δηλαδή να μπει περιορισμός στις μετακινήσεις κεφαλαίου μέσω των τραπεζών. Παράλληλα όλο αυτό το διάστημα που θα ισχύουν αυτοί οι περιορισμοί το Χρηματιστήριο Αθηνών όλο και θα πέφτει, η αγορά θα έχει νεκρώσει αφού οι Τράπεζες θα αδυνατούν να στηρίξουν την ελληνική οικονομία. Η (άτακτη) χρεοκοπία θα φαντάζει πιο πιθανή από ποτέ!

Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα οι πολίτες της χώρας θα κληθούν να αποφασίσουν για το αύριο. Αυτοί οι οποίοι τώρα συντάσσονται υπέρ της εξόδου μας από το ευρώ, είναι πιθανό να προσδιορίσουν ξανά τις θέσεις τους και να συνταχθούν με αντίθετες δυνάμεις, φοβούμενοι την προσωπική τους χρεοκοπία. Έτσι θα φτάσουμε στην ημέρα των εκλογών, και αποτελεί σοβαρό ενδεχόμενο, ο κόσμος να ψηφίσει με γνώμονα ποιος δεν θα φέρει καμία αντίρρηση στις απαιτήσεις των εταίρων μας. Επομένως θα αναδειχθεί η σίγουρη επιλογή του «σε όλα ΝΑΙ» της ΝΔ (το ΠΑΣΟΚ, Ελιά, Δημοκρατική παράταξη όπως αλλιώς λέγεται δείχνει ολοένα και περισσότερα σημάδια διάλυσης).


Κάπως έτσι φτάνουμε στο αρχικό μας ερώτημα; «Μήπως ο κ. Σαμαράς επιδιώκει τις εκλογές;»


ΥΓ. Ενδιαφέρον έχουν οι κινήσεις του τέως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, κ. Παπανδρέου, και τι αντίκρισμα θα έχουν στους πολίτες και στην πολιτική σκηνή.

(Το παρών κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας "ΤΟ ΒΗΜΑ", στις 26/12/2014)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου