Χριστιανικά "Μπινελίκια"

     Τείνει να γίνει καθημερινή σκηνή μεταξύ ανθρώπων με "ανανεωμένες" ηθικές.
ΧΩΡΟΣ: ΜΕΤΡΟ, στο βαγόνι που εκτελεί τη διαδρομή Ελληνικό - Ανθούπολη.
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ: Δύο νέοι ηλικίας 20-25 χρονών.

 Επειδή δεν είμαι φίλος του "καθωπρεπεισμού" τα επίθετα που χρησιμοποιήθηκαν δεν θα παραποιηθούν.

Α: Τελικά ρε μαλάκα δε μου 'πες, πήρες το δίπλωμα;
Β: Ναι ρε!
Α: Λάδωσες;
Β: Με του τυφλάμπουρα που 'χα για εξεταστή επιβάλονταν. Μιλάμε ο τύπος δεν ήξερε που του 'παν τα τέσσερα. Μου σπάσε τα αρχίδια!
Α: Ε καλά, το πήρες όμως. Κομπλέ είσαι! Θα σου το δίνει καθόλου ο πατέρας σου το εργαλείο;
Β: Δεν νομίζω ρε συ. Γιατί το είχε πάρει με δάνειο (πρίν από καμία δεκαετία όπως υπονοήθηκε αργότερα) και δεν θέλει να το τρακάρει, το πονάει.
Α: Δεν το χει στουκάρει ποτέ;
Β: Όχι ρε! Ούτε καν. Αφού πάντα προσέχει πως και που το παρκάρει, δεν πηγαίνει ποτέ σε μέρη με πολύ κίνηση με το αμάξι.
Α: Να εισαι χαλαρός όταν οδηγείς.
Β: Ναι ρε μαλάκα! Εννοείτε αυτό! Πετάμε εννοείτε κανα βρησίδι που κοι που έτσι για να ηρεμίσουμε ρε φίλε.
Α: Δηλαδη;
Β: Προχτές πηγαίναμε με τον πατέρα μου στα τρένα για να ανέβω στο χωριό και σταμάτησε να με αφήσει στη πλατεία Καραισκάκη να κατέβω και να πάρω τα πράγματα από πίσω και ένας σκατόγερος άρχισε να κορνάρει από πίσω!
Α: Ε και;
Β: Του κατέβασα κάτι χριστοπαναγίες και εγώ και ο πατέρας μου! Καλά ρε φίλε δεν μπορείς να περιμένεις δυο λεπτά να πάρω τα πραγματά μου;
Α: Ρε μαλάκα μην βρίζεις "Παναγίες" δεν κάνει!
Β: Όχι ρε συ. Εγώ δεν βρίζω ποτέ έτσι, δεν είναι σωστό.

 Και κάπου εκεί φτάσαμε στο σταθμό του Αγίου Αντωνίου και αποβιβάστηκα. Ο διάλογος είναι ζωναντανός συνδιασμός συμπεριφορών που ήλπιζες να έχουν απαγκιστρωθεί από τη γενιά μας. Λαδώματα, Ψευτοτσαμπουκάδες, βρησίδι, πίστη στο Θεό με ταυτόχρονη συμπερφορά που καταρρίπτει την πίστη σουμ κλπ..
     Αναλογιζόμενοι και την ανακοίνωση του top10 στο youtube (για τα ελληνικά δεδομένα) για το έτος που είναι έτοιμο να μας χαιρετήσει αντικρίζουμε μια ζωφερή πραγματικότητα. Μια χώρα που άλλοτε δημιουργούσε πολιτισμό έχει φτάσει σε τέλμα. Πολιτισμός είναι να αγαπάς κάτι με πάθος, εμείς χάσαμε την αγάπη και μας έμεινε το πάθος!

Δημήτρης Αμπατζίδης, Στατιστική και Ασφαλιστική Επιστήμη, Πανεπιστήμιο Πειραιώς