Οι πολιτικο-κοινωνικές εξελίξεις σ’αυτή τη χιλιοδοξασμένη χώρα δεν έχουν τελειωμό. Οι δεύτερες επαναληπτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου είναι καθ’οδόν και ο κόσμος φαίνεται παραπάνω φορτισμένος και συγχυσμένος όσον αφορά την τελική του απόφαση και ως εκ τούτου το μέλλον(;) της χώρας. Αέναα, έρευνες μιλούν για...ψυχολογική καταρράκωση όχι μόνο του λαού, αλλά και των νέων ανθρώπων.
Μιάς λοιπόν που τα άρθρα για τα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας και όχι μόνο, στο blog και σε άλλες ιστοσελίδες ηλεκτρονικά, είναι ανεξάντλητα καθώς οι εξελίξεις μας προλαβαίνουν, καιρός νομίζω για ένα διάλειμμα με ένα θέμα που αφορά τους νέους, καθώς επίσης και την εικόνα της χώρας προς τον υπόλοιπο διεθνή κόσμο από μια περισσότερο μετεφηβική ματια.
Ως πρωτοετής φοιτήτρια, έμαθα αρκετά καινούρια πράγματα και πάνω από όλα απέκτησα νέες εμπειρίες, μία από τις οποίες ήταν η συναναστροφή μου με παιδιά από το εξωτερικό, που ήρθαν στην Ελλάδα για να φοιτήσουν, μέσω του ευρωπαικού προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών (γνωστό και μη εξαιρετέο) Erasmus. Μεγαλύτεροι από μένα αλλά παρολ’αυτά πολύ πρόθυμοι, όπως φάνηκαν, να έρθουν να ανακαλύψουν και να δουν πως λειτουργεί η ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι μονάχα αυτό. Μα δεν είχαν ενημερωθεί από τις χώρες καταγωγής τους ή από άλλα μέσα πως ευρέως αποδεκτά και γνωστοποιημένα η ελληνική εκπαίδευση δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση σε ευρωπαική, πόσο μάλλον σε παγκόσμια εμβέλεια; Σίγουρα όμως, διαθέτει και τα προτερήματα της.
Για να ακριβολογήσω, η πρώτη ερώτηση που έκανα και μου ήρθε στο νου μετά από τις τυπικές συστάσεις στο Τσέχο φοιτητή και την Ισπανίδα φίλη μου, ήταν το γιατί επέλεξε την Ελλάδα. Και οι δύο αμφότεροι αποκρίθηκαν με το επιχείρημα ότι η Ελλάδα ειναι μια πολύ όμορφη χώρα και εδώ απολαμβάνεις τη φοιτητική ζωή στο έπακρο (προφανώς τη νυχτερινή φοιτητική ζωή, αφού ο ήλιος και η θάλασσα δεν ενδείκνυνται τόσο το χειμερινό εξάμηνο). Προέρχονταν δηλαδή και οι δύο από χώρες αξιόλογες, όπου τα εκπαιδευτικά συστήματα τείνουν να είναι περισσότερο πειθαρχημένα και ελεγχόμενα (ιδίως αυτό της Τσεχίας). Παρολ’αυτά, εκείνοι προτίμησαν να φοιτήσουν εδώ. Όσον αφορά τους καθηγητές, είχαν θετικές απόψεις, εφ’όσον ήταν αρκετά καλοί στη δουλειά τους και τους βοηθούσαν επίσης στην κατανόηση της γλώσσας.
Στο θέμα στο οποίο ήταν αρκετά δυσαρεστημένοι (κυρίως ο φοιτητής από τη Τσεχία), ήταν στο πανταχού γνωστό και άλυτο πρόβλημα-φαινόμενο που ταλανίζει εδώ και δεκαετίες την Ελλαδίτσα μας: η γραφειοκρατία κυρίες και κύριοι. Πολύ ορθά λένε κάποιοι πως το πανεπιστήμιο είναι η μικρογραφία της κοινωνίας ενός λαού. Ακριβώς αυτό. Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι γνωστά και για την κακή διαχείρηση από τις γραμματείες. Δεν μπορείς να λάβεις άμεσα αυτό που θες και εκτός από αυτό, χρειάζεται να αφιερώσεις και προσωπικό σου χρόνο ψάχνοντας κάποιο έγγραφο ή προσκομίζοντας το για συμπλήρωση. Αυτό έγινε και στην περίπτωση του φοιτητή. Χαρακτηριστικά θυμάμαι πόσο αρνητική εντύπωση του έκανε αυτό το πρόβλημα που αντιμετώπιζε, από το πρόσωπό του.
Παραμερίζοντας τα του πανεπιστημίου, η Αθήνα όμορφη, με τα αρχαιολογικά μνημεία της, τη νυχτερινή της διασκέδαση, αλλά και την απίστευτη κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους, την αργοπορία των ΜΜΜ, το νέφος στην ατμόσφαιρα..
Απλές δηλώσεις φοιτητών από το εξωτερικό, σίγουρα ναι. Αλλά οι απόψεις τους αποτελούν απόψεις των κρατών που εκπροσωπούν, των ανθρώπων που αποτελούν μεγάλο κομμάτι του τουρισμού, που μέσω αυτού υπάρχουν και ελπίδες για περαιτέρω ανάπτυξη. Πάνω από όλα, αυτές οι γνώμες είναι τροφή για σκέψη και προβληματισμό για εμάς τους ίδιους και πώς κάποια πράγματα μπορούν να αλλάξουν, να βελτιωθούν, ώστε εμείς να ζούμε καλύτερα και να προσφέρουμε την ίδια ζωή σ’αυτους που μας προτιμουν..
Αφροδίτη,φοιτήτρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου