Ένα τρίμηνο απομένει για την ολοκλήρωση του 2013.Οι μεταβολές στην Οικονομία της Ελλάδας άρα θα είναι μηδαμινές.Επομένως μας δίνεται η δυνατότητα να κάνουμε μία ανασκόπηση και να συγκρίνουμε τα οικονομικά δεδομένα της χώρας μας με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά.Γνωρίζουμε πραγματικά τι συμβαίνει; Κάνουμε βήματα προόδου; Θα έρθει αργά ή γρήγορα η ανάπτυξη στην οποία γίνεται τόση μνεία από την κυβέρνηση; Τα ερωτήματα είναι πολλά και μέσω των παρακάτω αριθμών θα επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.
Για να γίνει αυτό θα χρησιμοποιήσουμε τον όρο του ΑΕΠ.Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν(ή Gross Domestic Product) , το οποίο ακούγεται και χρησιμοποιείται κατά κόρον από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης , είναι το σύνολο όλων προϊόντων και αγαθών που παράγει μια οικονομία , εκφρασμένο σε χρηματικές μονάδες.Παρακάτω βλέπουμε την θέση της Ελλάδας ανάμεσα σε ευρωπαϊκές χώρες, βάσει του ΑΕΠ :
Όπως παρατηρούμε , η Ελλάδα καταλαμβάνει μία από τις τελευταίες θέσεις στον πίνακα , γεγονός απόλυτα λογικό αν αναλογιστούμε τον πληθυσμό , τις παραγωγικές δυνατότητες και την αξιοποίησή τους. Κυρίως , οι συγκρίσεις θα πρέπει να γίνονται με τις χώρες που βιώνουν την κρίση δηλαδή Ισπανία Πορτογαλία και Ιταλία.Το θέμα μας εδώ δεν είναι το ΑΕΠ αυτό καθεαυτό αλλά η αναλογία χρέους-ΑΕΠ κάθε χώρας , κάτι που φαίνεται στο επόμενο διάγραμμα.
Δυστυχώς στην κορυφή της λίστας βρίσκεται η Ελλάδα με χρέος που ανέρχεται στο 156.9% του ΑΕΠ. Με απλά λόγια η χώρα χρωστάει συνολικά 391 δισεκατομύρια δολλάρια ή 284 δισ. € βάσει ισοτιμίας , δηλαδή πολύ περισσότερα απ'όσα μπορεί να παράγει σε ένα έτος. Όπως παρατηρούμε από τα ποσοστά, το χρέος της Ελλάδας είναι πολύ μικρότερο σαν μέγεθος από το αντίστοιχο της Γερμανίας(1,980 τρισ. €), για παράδειγμα. Γιατί λοιπόν έχει γίνει όλος αυτός ο πανικός , τα διαδοχικά μέτρα-μνημόνια, οι επελάσεις των Τροϊκάνων; Για τον απλό λόγο ότι στο χρηματοπιστωτικό σύστημα μεγαλύτερη βάση δίνεται στην ικανότητα αποπληρωμής τους χρέους παρά στο ύψος του.Από τα παραπάνω στατιστικά αλλά και αυτά που ακολουθούν, γίνεται κατανοητό πως κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί στους δανειστές μας για τα χρήματα τους, μιας και για την Ελλάδα το χρέος είναι υπέρμετρο και δύσκολα διαχειρίσιμο.
Ακόμα μια δυσκολία που παρουσιάζει η περίπτωση του Ελληνικού Κράτους είναι το χαμηλό ύψος καταθέσεων.Όπως γνωρίζουμε τα χρήματα αυτά, καλώς ή κακώς, χρησιμοποιούνται από τις τράπεζες για συναλλαγές και επενδύσεις, άρα σε ένα τραπεζικό σύστημα αυτό το γεγονός αποτελεί πρόβλημα.Στην ίδια κατηγορία εντάσσεται και η Πορτογαλία με την οποία τα οικονομικά δεδομένα είναι σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις παραπλήσια.Βέβαια με χαμηλότερη συνολική παραγωγή από αυτή της Ελλάδας, τυγχάνει να έχει μεγαλύτερο ύψος καταθέσεων, γεγονός που ίσως αντανακλά καλύτερη διαχείριση της κρίσης από την πορτογαλική κυβέρνηση και περισσότερα μέτρα-διαβεβαιώσεις για την ασφάλεια των χρημάτων των πολιτών. Όλα πάντως δείχνουν πως οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις έχουν αποτύχει να διαχειριστούν ορθολικά το ελληνικό χρέος, έχουν δημιουργήσει ανασφάλεια στους πολίτες και οι εκάστοτε πολιτικές τους δεν έχουν φέρει σημαντικά αποτελέσματα για την δημιουργία προϋποθέσεων ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.
Αυτό φαίνεται από τον ρυθμό ανάπτυξης, με την Ελλάδα να απέχει συντριπτικά από τις υπόλοιπες χώρες έχοντας -6.4%. Ο ρυθμός ανάπτυξης είναι ένα μέτρο με μικρή διασπορά, δηλαδή μικρές αποκλίσεις-μεταβολές στην τιμή. Το παραπάνω διάγραμμα μας δείχνει πως και με σωστές πολιτικές από εδώ και πέρα, η Ελλάδα έχει να διανύσει αρκετό δρόμο για να μπει σε τροχιά ανάπτυξης, την στιγμή που χώρες οι οποίες επλήγησαν από την οικονομική κρίση όπως Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία ακόμα και Κύπρος έχουν αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης αλλά βρίσκονται σε τροχιά ανάκαμψης.
Τέλος, το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα αγγίζει το 26.8% και είναι το μεγαλύτερο ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες, μαζί με της Ισπανίας. Οι μαζικές απολύσεις έχουν φέρει ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων στον δρόμο, και με τις ήδη υπάρχουσες δυσκολίες στην απορρόφηση εργαζομένων το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα θα κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα για αρκετό καιρό ακόμα, χωρίς δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Υ.Γ. Παρατηρούμε πως δεν είμαστε μόνο εμείς. Είμαστε και εμείς. Η κρίση δεν "χτύπησε" μόνο την Ελλάδα, απλά η Ελλάδα δεν αντέδρασε. Η Τρόικα ήρθε με το ίδιο πλάνο αντιμετώπισης, την ίδια συνταγή, χωρίς να υπολογίσει τις οικονομικές συνιστώσες.Γιατί; Γιατί δεν ενδιέφερε κανέναν ευρωπαίο έταιρο κάτι τέτοιο, παρά μόνο τα λεφτά. Αυτοί που έπρεπε να ενδιαφερθούν είναι αυτοί που τους έφεραν και τους κράτησαν εδώ να μας "ρημάζουν" και ακόμα πιο πολύ αυτοί που ψήφισαν εκείνους που τους έφεραν.Εμείς κύριοι...
Θάνος Σούλης , Φοιτητής Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής ,Πανεπιστημίου Πειραιώς
Για να γίνει αυτό θα χρησιμοποιήσουμε τον όρο του ΑΕΠ.Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν(ή Gross Domestic Product) , το οποίο ακούγεται και χρησιμοποιείται κατά κόρον από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης , είναι το σύνολο όλων προϊόντων και αγαθών που παράγει μια οικονομία , εκφρασμένο σε χρηματικές μονάδες.Παρακάτω βλέπουμε την θέση της Ελλάδας ανάμεσα σε ευρωπαϊκές χώρες, βάσει του ΑΕΠ :
Δυστυχώς στην κορυφή της λίστας βρίσκεται η Ελλάδα με χρέος που ανέρχεται στο 156.9% του ΑΕΠ. Με απλά λόγια η χώρα χρωστάει συνολικά 391 δισεκατομύρια δολλάρια ή 284 δισ. € βάσει ισοτιμίας , δηλαδή πολύ περισσότερα απ'όσα μπορεί να παράγει σε ένα έτος. Όπως παρατηρούμε από τα ποσοστά, το χρέος της Ελλάδας είναι πολύ μικρότερο σαν μέγεθος από το αντίστοιχο της Γερμανίας(1,980 τρισ. €), για παράδειγμα. Γιατί λοιπόν έχει γίνει όλος αυτός ο πανικός , τα διαδοχικά μέτρα-μνημόνια, οι επελάσεις των Τροϊκάνων; Για τον απλό λόγο ότι στο χρηματοπιστωτικό σύστημα μεγαλύτερη βάση δίνεται στην ικανότητα αποπληρωμής τους χρέους παρά στο ύψος του.Από τα παραπάνω στατιστικά αλλά και αυτά που ακολουθούν, γίνεται κατανοητό πως κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί στους δανειστές μας για τα χρήματα τους, μιας και για την Ελλάδα το χρέος είναι υπέρμετρο και δύσκολα διαχειρίσιμο.
Ακόμα μια δυσκολία που παρουσιάζει η περίπτωση του Ελληνικού Κράτους είναι το χαμηλό ύψος καταθέσεων.Όπως γνωρίζουμε τα χρήματα αυτά, καλώς ή κακώς, χρησιμοποιούνται από τις τράπεζες για συναλλαγές και επενδύσεις, άρα σε ένα τραπεζικό σύστημα αυτό το γεγονός αποτελεί πρόβλημα.Στην ίδια κατηγορία εντάσσεται και η Πορτογαλία με την οποία τα οικονομικά δεδομένα είναι σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις παραπλήσια.Βέβαια με χαμηλότερη συνολική παραγωγή από αυτή της Ελλάδας, τυγχάνει να έχει μεγαλύτερο ύψος καταθέσεων, γεγονός που ίσως αντανακλά καλύτερη διαχείριση της κρίσης από την πορτογαλική κυβέρνηση και περισσότερα μέτρα-διαβεβαιώσεις για την ασφάλεια των χρημάτων των πολιτών. Όλα πάντως δείχνουν πως οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις έχουν αποτύχει να διαχειριστούν ορθολικά το ελληνικό χρέος, έχουν δημιουργήσει ανασφάλεια στους πολίτες και οι εκάστοτε πολιτικές τους δεν έχουν φέρει σημαντικά αποτελέσματα για την δημιουργία προϋποθέσεων ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.
Αυτό φαίνεται από τον ρυθμό ανάπτυξης, με την Ελλάδα να απέχει συντριπτικά από τις υπόλοιπες χώρες έχοντας -6.4%. Ο ρυθμός ανάπτυξης είναι ένα μέτρο με μικρή διασπορά, δηλαδή μικρές αποκλίσεις-μεταβολές στην τιμή. Το παραπάνω διάγραμμα μας δείχνει πως και με σωστές πολιτικές από εδώ και πέρα, η Ελλάδα έχει να διανύσει αρκετό δρόμο για να μπει σε τροχιά ανάπτυξης, την στιγμή που χώρες οι οποίες επλήγησαν από την οικονομική κρίση όπως Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία ακόμα και Κύπρος έχουν αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης αλλά βρίσκονται σε τροχιά ανάκαμψης.
Τέλος, το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα αγγίζει το 26.8% και είναι το μεγαλύτερο ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες, μαζί με της Ισπανίας. Οι μαζικές απολύσεις έχουν φέρει ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων στον δρόμο, και με τις ήδη υπάρχουσες δυσκολίες στην απορρόφηση εργαζομένων το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα θα κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα για αρκετό καιρό ακόμα, χωρίς δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Υ.Γ. Παρατηρούμε πως δεν είμαστε μόνο εμείς. Είμαστε και εμείς. Η κρίση δεν "χτύπησε" μόνο την Ελλάδα, απλά η Ελλάδα δεν αντέδρασε. Η Τρόικα ήρθε με το ίδιο πλάνο αντιμετώπισης, την ίδια συνταγή, χωρίς να υπολογίσει τις οικονομικές συνιστώσες.Γιατί; Γιατί δεν ενδιέφερε κανέναν ευρωπαίο έταιρο κάτι τέτοιο, παρά μόνο τα λεφτά. Αυτοί που έπρεπε να ενδιαφερθούν είναι αυτοί που τους έφεραν και τους κράτησαν εδώ να μας "ρημάζουν" και ακόμα πιο πολύ αυτοί που ψήφισαν εκείνους που τους έφεραν.Εμείς κύριοι...
Θάνος Σούλης , Φοιτητής Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής ,Πανεπιστημίου Πειραιώς
Απλό και συνάμα επιστημονικό! Με 5 διαγράμματα και περιπού 400-500 λέξεις καταρρίπτεται ο αστικός μύθος του πλεονάσματος και της πολυπόθυτης ανάπτυξης!
ΑπάντησηΔιαγραφή