Η Χρυσή Αυγή και η κυβερνητική λογική του ‘’Διαίρει και Βασίλευε ‘’

 Έπρεπε να φθάσουμε κάπου κοντά στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2013,και την παρουσία της Χρυσής Αυγής στην βουλή για πάμπολλους μήνες ,αλλά και σωρεία εξωκοινοβουλευτικών δράσεων στελεχών της, και δυστυχώς μια δολοφονία ,ενός νεαρού άντρα, για να ‘’συνειδητοποιήσουμε’’ ότι η ΧΑ είναι εγκληματική οργάνωση. Δεν αναφέρομαι μόνο..

σε αυτό το 15% που φαίνεται να υποστήριζε την ΧΑ σύμφωνα με κάποιες μετρήσεις (στην πραγματικότητα ίσως να ήταν και λίγο παραπάνω) αλλά κατά κύριο λόγο, στα Ελληνικά ΜΜΕ τα οποία εν αντιθέσει με μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού -η οποία κουβέντιαζε ανά διαστήματα ανάλογα περιστατικά που είχαν υποπέσει στην αντίληψή τους όσον αφορά ορισμένες πρακτικές της οργάνωσης- , αντέδρασαν σαν να βρισκόντουσαν σε πλήρη άγνοια για τις μεθόδους τις ΧΑ.

Η ανακάλυψη της..Αμερικής για την δράση της ΧΑ από τους ‘’Κολόμβους’’ των  Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, και το μονοπώλιο της είδησης στις πρώτες σελίδες και στις οθόνες των περισσότερων μέσων ενημέρωσης μάλλον δεν θα έπρεπε να μας ξενίζει. Όχι γιατί έχουμε μάθει τα τελευταία χρόνια σαν λαός να δρούμε και να αντιδρούμε με.. χρονοκαθυστέρηση στις συνεχείς αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας, αλλά πολύ περισσότερο γιατί αυτή η ανακάλυψη έρχεται να πραγματοποιηθεί σε μια ιδιαίτερη συγκυριακά στιγμή για την Ελληνική Κυβέρνηση αλλά και εν γένει για την χώρα μας.

Η δολοφονία αυτού του άτυχου παιδιού, εκτός από αύξηση της κυκλοφορίας ορισμένων εφημερίδων, δημιουργεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Κυβέρνηση να την χρησιμοποιήσει σαν..το χαλάκι κάτω από το οποίο θα μπορέσει να κρύψει σωρεία αλλαγών και μεταρρυθμίσεων οι οποίες ως επί το πλείστον είναι τραγικές για την πλειονότητα του Ελληνικού Λαού. Επί παραδείγματι ,η επ’ αόριστον αναστολή λειτουργίας λόγω αδυναμίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, τα νέα μέτρα για την εισαγωγή στα νοσοκομεία, και η συνεπακόλουθη απελευθέρωση των απολύσεων αποτελούν ορισμένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα. Αυτές οι σαρωτικές εξελίξεις οι οποίες αφορούν τους τομείς της Υγείας και της Παιδείας, έρχονται να μπουν σε δεύτερη μοίρα κάτω από το αντιφασιστικό μένος το οποίο έχει κατακλύσει την χώρα. Μένος δίκαιο μεν, αργοπορημένο δε.

Η συνεπακόλουθη πόλωση που έχει δημιουργηθεί στην χώρα με αφορμή τον άδικο χαμό του άτυχου άντρα, θυμίζει στους περισσότερους προ-εμφυλιακό κλίμα και λίγοι μπορούν να προβλέψουν τι θα συμβεί σε μια κοινωνία η οποία βρίσκεται σε αναβρασμό. Μια πόλωση η οποία φαίνεται να εξυπηρετεί την κυβέρνηση της οποίας μάλλον πρώτο μέλημα είναι να καταφέρει να περάσει τα απαιτούμενα από την Τρόικα μέτρα ,και ύστερα να πατάξει τον δευτερεύοντα για αυτήν, όπως είχε φανεί μέχρι πρότινος, φασισμό. Άλλωστε είναι γνωστό τοις πάσοι ότι μια διχασμένη κοινωνία είναι αφενός περισσότερο εύκολη στην διαχείριση και τον περιορισμό της, ειδικά αν έχει επιτύχει ..’’ελεγχόμενη’’ εκτόνωση των μαζών!

Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο συμβάν δίνει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία στην ΝΔ να βγει κερδισμένη από την όλη υπόθεση δεν αποτελεί ακραίο συνωμοσιολογικό σενάριο. Η ποινικοποίηση της Χρυσής Αυγής εξάλλου ή ο εν γένει περιορισμός της ,αποτελεί για την κυβέρνηση ένα οιονεί success story σε μια δύσκολη περίοδο για αυτήν. Ίσως και ένα ισχυρό μήνυμα στην Τρόικα ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση είναι πλέον αποφασισμένη για την λήψη δραστικών μέτρων με σκοπό την εξασφάλιση της περαιτέρω δανειοδότησης.

Συνοψίζοντας θα μπορούσε εύκολα κάποιος να πει ότι όποιος θέλει να πολεμήσει τον φασισμό πρέπει να παίρνει δραστικά μέτρα, όχι κατόπιν τετελεσμένων γεγονότων και με φανφάρες αλλά ευθύς εξαρχής με πράξεις .Η πρόληψη λένε, είναι πολυτιμότερη της θεραπείας. Όσον αφορά λοιπόν ένα οιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα ,αν επιζητούμε πρακτικά αποτελέσματα, τότε πρέπει να το αντιμετωπίζουμε από την ρίζα του. Και η Χρυσή Αυγή είναι η κορυφή του δέντρου, που μπορεί να ψηλώνει διαρκώς, αλλά δεν είναι η ρίζα . Δεν είναι μόνο απαραίτητο να περιοριστεί πριν αποκοπεί και γίνει ανεξάρτητο δέντρο, αλλά πολύ περισσότερο να συνειδητοποιήσουμε ότι η πόλωση ,και η βία σαν απάντηση στην βία, τις περισσότερες φορές παρέχουν περισσότερα πλεονεκτήματα σε αυτόν που στέκει ουδέτερος παρατηρητής –κυβερνητικός εν προκειμένω-  των γεγονότων, παρά ενεργό μέλος της διένεξης .

Βασίλης Παπαγεωργίου ,Φοιτητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Πανεπιστημίου Πειραιώς