Ο Steven Wilson είναι ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς της Progressive Rock και όχι μόνο. Είτε με τους Porcupine Tree , είτε με σόλο δίσκους του πάντα θα καταφέρει να αφήσει το κοινό με ανοιχτό το στόμα. Πολλοί τον αποκαλούν 'διάνοια' και δεν έχουν άδικο , καθώς εκτός από τους Porcupine Tree , οι οποίοι είναι ένα από τα κορυφαία ονόματα της Progressive Rock , αλλά και την σόλο καριέρα του η οποία βαδίζει σε πιο 'πειραματικά' μονοπάτια , είναι συνιδρυτής των Blackfield , μαζί με τον Mikael Akerfeldt (Opeth) δημιούργησαν τους 'Storm Corrosion' και πολλών ακόμα side projects. Επίσης είναι υπεύθυνος για την παραγωγή πολλών δίσκων και πρόσφατα ήταν ο παραγωγός στις επανακυκλοφορίες των King Crimson και Jethro Tull.
Κάθε φορά που ανακοινώνεται νέος δίσκος από τους Porcupine Tree γίνεται λίγο πολύ ένας μικρός χαμός. Παρόλα αυτά , ο τελευταίος δίσκος τους δεν ήταν και ότι καλύτερο έχουν γράψει. Από τότε βλέπουμε την προσοχή του Wilson να επικεντρώνεται στην σόλο καριέρα του περισσότερο κάνοντας πολλούς να μιλάνε μέχρι και για διάλυση των Porcupine Tree. Μετά λοιπόν από το The Incident των PT ακολούθησε ο σόλο δίσκος του Grace For Drowning και μετά το πολυδιαφημισμένο project 'Storm Corrosion' το οποίο δεν εντυπωσίασε. Ο νέος του σόλο δίσκος με τίτλο 'The Raven That Refused To Sing (and other stories)' είναι ο,τι καλύτερο έχει γράψει τα τελευταία χρόνια.
The Raven That Refuses To Sing (and other stories)' το όνομα του νέου δίσκου. Έξι τραγούδια. Έξι ιστορίες φαντασμάτων. Όπως δήλωσε ο S.Wilson , ήθελε το άλμπουμ να μοιάζει με βιβλίο. Ο τίτλος του τελευταίου τραγουδιού ήταν αυτός που ταίριαζε πιο πολύ και αυτόν επέλεξε. Και όπως συνηθίζεται στα βιβλία πρόσθεσε το χαρακτηριστικό "και άλλες ιστορίες".
Ο δίσκος κυμαίνεται σε μία μίξη της Jazz με την Progressive Rock. Γεμάτος 70s μουσικά σκηνικά και ξεσπάσματα που υπάρχουν ως 'σόου ικανοτήτων' από τους μουσικούς που απαρτίζουν το συγκεκριμένο σχήμα. Μιλάμε για τον Guthrie Govan στις κιθάρες (respecr!!!) , Nick Beggs στο μπάσο , Adam Holzman στα όργανα , Theo Travis στα πνευστά και Marco Minnermann στα drumms (ήταν πιθανός αντικαταστάτης του M.Portnoy στους Dream Theater). Ο άψογος και σύγχρονος ήχος δένει πολύ ωραία με την ρετρό διάθεση του δίσκου. Θυμίζει πολύ King Crimson , έτσι και αλλιώς οι περισσότεροι αν όχι όλοι όσοι ασχολούνται με το progressive έχουν εμπνευστεί από αυτούς. Highligh κάθε τραγουδιού είναι η στιγμή του 'ξεσπάσματος'. Πρώτα υπάρχει η γαληνή και ύστερα έρχεται ένας βομβαρδισμός από μελωδίες. Σόλο από σαξόφωνο και ύστερα σόλο κιθάρας από τον Govan. Ο άνθρωπος είναι βιρτουόζος και το δείχνει. Στιχουργικά είναι έξι διαφορετικές ιστορίες φαντασμάτων στο στυλ του Edgar Alan Poe.
Ο δίσκος ξεκινάει με το πιο γρήγορο και πιο μεγάλο σε διάρκεια (12λ) τραγούδι που λέγεται Luminol. Στην συνέχεια το Drive Home ως την πιο μελαγχολική και συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή του δίσκου. Το επίσης μεγάλο σε διάρκεια και αρκετά 'γκρουβάτο' Holy Drinker δίνει μια πιο σκοτεινή πινελιά , ενώ το The Pin Drop δίνει μια πιο ανάλαφρη νότα. Το εντεκάλεπτο The Whatcmaker είναι αυτό που θυμίζει κάπως Porcupine Tree , και είναι και αυτό από τα καλύτερες στιγμές του δίσκου. Τέλος ο δίσκος κλείνει με το ομότιτλο τραγούδι που για να πώ την αλήθεια δεν με εντυπωσίασε καθόλου και θύμιζε πολύ τον μέτριο δίσκο των Storm Corrossion , ακριβώς όμως επειδή έιναι το τελευταίο τραγούδι δεν με πείραξε και πολύ. Στα προηγούμενα τραγούδια ένιωσα έναν καταιγισμό κορυφαίας μουσικής οπότε όταν έφτανε η ώρα να παίξει το 'The Raven That Refuses To Sing' ή το προσπέρναγα και άκουγα τον δίσκο από την αρχή η πολύ απλά το έκλεινα.
Τελικώς το The Raven That Refused To Sing (and other stories) είναι ένας δίσκος MUST για τους λάτρεις του progressive ήχου. Εξαιρετικά απίθανο να τον δούμε στην Ελλάδα κατά την διάρκεια της σόλο πορείας του καθώς τα έξοδα της περιοδείας , ο εξοπλισμός και το γεγονός ότι το σχήμα αποτελείται από session μουσικούς ανεβάζει υπερβολικά το κόστος και την κάνει απογοητευτική για τα σημερινά δεδομένα της χώρας μας..Να'ναι καλά ο Σαμάρας και ο ΓΑΠ. Και κλείνοντας να πω και την κακία μου ότι δεν με ενδιαφέρει καθόλου , όσο καιρό ο Steven Wilson έχει ανάλογη έμπνευση για τους σόλο δίσκους του, να μην βγάλουν δίσκο οι Porcupine Tree. Χαλάλι !
ΒΑΘΜΟΛΟΓΊΑ: 9.5/10
Μ.Άγγελος.
p.s. Ορίστε ένα δείγμα! O Steven Wilson και η παρέα του εκτελούν το Luminol λάιβ στο Μεξικό..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου