Kamelot - Silverthorn [Review]

Και μετά από πολύ αναμονή ο νέος δίσκος των Αμερικανών power metallers είναι γεγονός. Με αυτό το άλμπουμ ίσως μπορούμε να πούμε πως ξεκλειδώνουν μια νέα εποχή. Όχι επειδή άλλαξαν ήχο , αντίθετα ο ήχος του Silverthorn είναι η φυσιολογική συνεχεία του Ghost Opera και του Poetry for the Poisoned αλλά επειδή είναι ο πρώτος δίσκος χωρίς την τεράστια φωνή του Roy Khan! Αυτό πριν καν ακούσεις το παραμικρό δείγμα από το άλμπουμ σε βάζει σε ερωτήματα. O Tommy Karevik θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις υψηλές φωνητικές απαιτήσεις που δημιούργησε ο προκάτοχος του; Ο δίσκος θα είναι στα μετρά του Khan και θα βλέπουμε ένα Tommy να παλεύει να τον μιμηθεί; Θα είναι φτιαγμένος στις ικανότητες του Tommy; Η απάντηση δεν είναι ξεκάθαρη καθώς είναι… λίγο από όλα!

Από την μια στο Silverthorn βλέπουμε κατεβασμένες ταχύτητες σε σχέση με προηγούμενα άλμπουμ και από την άλλη πιο progressive ήχο. Από την μια ο Tommy προσπαθεί να μοιάσει στον Roy αλλά από την άλλη ο δίσκος δεν έχει τραγούδια που να βγάζουν αυτήν την θεατρικότητα που έβγαζαν κάποτε μέσω της φωνής του Roy. Μπερδεμένα πράγματα. Το σίγουρο και θετικό πάντως είναι ότι παρά όλες τις αμφιβολίες που ίσως έχουν μερικοί για το θέμα του τραγουδιστή δεν θα έχουμε διαδικτυακούς πολέμους (όπως γινόταν στα βίντεο των Nightwish και ήθελες να σκοτώσεις κόσμο) καθώς ο Tommy Karevik είναι ένας παρά πολύ κάλος τραγουδιστής είτε ταιριάζει στους Kamelot είτε όχι. (ταιριάζει)

Επί της ουσίας τώρα, Ο δίσκος είναι concept. Και πάλι υπερισχύει το dark στοιχειό και όχι το power. Η ιστορία πίσω από τα τραγούδια αναφέρεται στον θάνατο ενός μικρού κοριτσιού όποτε προφανώς είναι μελαγχολικός! Όσοι αγόρασαν ή σκοπεύουν να αγοράσουν την Ltd έκδοση θα έχουν και ένα βιβλιαράκι 50 περίπου σελίδων με την ιστορία του Silverthorn!

Το πρώτο τραγούδι και single του δίσκου είναι το Sacrimony (angel of afterlife). Κλασικό Kamelot κομμάτι με την συμμέτοχη της Elize Ryd από τους Amaranthe και της Alissa White-Gluz των Agonist. Αρκετά καλό κομμάτι αλλά πολύ συνηθισμένο. Έπειτα έρχεται το Ashes to Ashes ως ένα από τα κορυφαία του δίσκου σε πιο prog μονοπάτια. Στην συνεχεία έρχονται το Torn και το Song for Jolee. Θεατρικό μα όχι τίποτα ιδιαίτερο το πρώτο , μια πολύ καλή μπαλάντα το δεύτερο! Ύστερα έχουμε το Veritas που πιστεύω είναι το κορυφαίο του δίσκου. Ωραίος ρυθμός ,με μπόλικη γκρουβια και επιθετικό! Με έναν Tommy να τα δίνει όλα και με πληθωρική χορωδία στο background. Έπειτα το αδιάφορο My Confession και μετά το Silverthorn που έχει ωραία ορχηστρικά σημεία και μια παιδική χορωδία σε στυλ Nightwish – Imaginaerum αλλά δεν εντυπωσιάζει. Το αμέσως επόμενο κομμάτι ‘Falling Like a Fahrenheit είναι και αυτό σε στυλ μπαλάντας , με έναν ωραίο ρομαντικό ρυθμό αλλά για κάποιο λόγο προς το τέλος γίνεται μια ανούσια αλλαγή που χαλάει την μαγεία του κομματιού (ΓΙΑΤΙ???). Γενικά σε πολλά κομμάτια ο ρυθμός αλλάζει κάπου στο 3^ο λεπτό για να προετοιμάσουν το σόλο κιθάρας είτε για να δώσουν λίγο groove στοιχειό. Το πιο γρήγορο κομμάτι του δίσκου είναι το Solitaire χωρίς όμως και αυτό να είναι τίποτα ιδιαίτερο. Ο δίσκος κλείνει με το 9λεπτο Prodigal Son το όποιο ξεκάνει σαν gospel και τελικά καταλήγει σε ένα κομμάτι με μέτριο τέμπο στυλ Necropolis από τον προηγούμενο δίσκο. Σε καμία περίπτωση δεν φτάνει προηγούμενα μεγάλα ‘ending songs’ των Kamelot όπως το Momento Mori , η τετραλογία του Poetry For The Poisoned και φυσικά το επικό Elizabeth.

Μέτριος δίσκος , κουραστικός με πολλά κομμάτια να μοιάζουν μεταξύ τους. Προσωπικά ήταν απογοήτευση. Ειδικά όταν αυτό το άλμπουμ το περιμένεις μήνες , ακούς τα χίλια δυο φαντασμαγορικά πράγματα αλλά στο τέλος μένεις δυσαρεστημένος. Και πάνω σε αυτό θέλω να πω ότι τα ‘review’ δεν είναι τίποτα παραπάνω από απόψεις. Μερικοί θα βρουν το άλμπουμ πολύ καλό , άλλοι μέτριο και άλλοι κακό. It’s all about taste..
Καλή ακρόαση!

1. Manus Dei
2. Sacrimony (Angel of Afterlife)
3. Ashes to Ashes
4. Torn
5. Song For Jolee
6. Veritas
7. My Confession
8. Silverthorn
9. Falling Like The Fahrenheit
10. Solitaire
11. Prodigal Son
Part I: Funerale
Part II: Burden of Shame (The Branding)
Part III: The Journey
12. Continuum

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 6.5/10

Άγγελος Μώρος.